Plateaulift in mooiste rolstoelbusje van Nederland – Wheelchairvantastic

Metamorfose van mijn rolstoelbus

Geregeld krijg ik de vraag hoe ik met mijn beperking auto rijd. Gek eigenlijk dat ik nog nooit een blog schreef over de autoaanpassingen in mijn Mercedes-Benz V-Klasse. Onlangs onderging die een metamorfose voor nieuwe aanpassingen. Zo kreeg ik o.a. een plateaulift in mijn mooiste rolstoelbusje van Nederland.

Transfer te onveilig

Al een tijdje merkte ik dat de huidige aanpassingen niet meer voldeden. Technisch werkte de rolstoeltakel bij mijn schuifdeur nog perfect. De transfer (zo luidt de officiële term voor het uit en in de rolstoel klimmen) naar de bestuurdersstoel werd alleen simpelweg te onveilig. In dit filmpje zie je hoe ik met die rolstoeltakel mijn busje in zou moeten geraken.

Ik was daarbij al een paar keer gevallen en ik moest me meer en meer de bus in hijsen. Na mijn beenamputatie ging dat nog moeizamer. En met mijn stoma was diep bukken om de rolstoel aan het hijskraantje te bevestigen en weer eraf te halen ook niet meer te doen. Hoog tijd dus om aan de bel te trekken en te onderzoeken hoe ik weer veilig met de V-Klasse op pad kon. Ik ben daarin nogal eigenwijs. Ik zoek (net zoals bij het in gang zetten van het aangepaste rijbewijs) eerst zelf van alles uit. Daarna klop ik pas bij de professionals aan die me er eigenlijk in moeten adviseren.

Plateaulift en draaibare bestuurdersstoel

Zo bedacht ik dat een plateaulift achterin mijn bus fysiek vele malen minder intensief voor mij zou zijn dan het huidige takeltje. Omdat ik alleen vrij lang ben, ook zittend in een rolstoel, ontdekte ik al snel dat rijden vanuit de rolstoel achter het stuur in mijn huidige bus niet mogelijk is. Sowieso bleek de hoogte in de bus een twijfelachtige factor. Gelukkig had een bevriende mederolstoelgebruiker een Mercedes-Benz Vito, zeg maar het zustermodel van mijn V-Klasse. Zij vertelde mij van haar plateauliftje en dat ze binnen de transfer maakte naar een draaibare en op een verlengde slede geplaatste bestuurdersstoel. Dat klonk goed en al snel mocht ik het even uitproberen.

Wow, wat een fantastisch systeem. De bestuurdersstoel staat op een slede met draaiplateau. Helemaal elektrisch schuift de bestuurdersstoel naar achteren en draait dan tot 180 graden om, zodat je achterin de bus de transfer kan maken. De bestuurdersstoel schuift daarna met de bestuurder erin weer in zijn geheel naar voren in de positie zodat je kan rijden. Het werkte perfect voor mij. Met dat idee en de foto’s van mijn proefsessie klopte ik aan bij mijn ergotherapeut.

Driepotige stuurspalk en startknop

Het kostte weinig overtuigingskracht om de ergotherapeut in te laten zien dat dit de oplossing was voor mij. Sterker nog, ze bekeek mijn fysieke situatie eens goed en vroeg zich hardop af of het rijden met de huidige hoofd-/handbediening nog wel toereikend was. Auw, confronterend! Maar ze had wel gelijk. Mijn handen en vingers kenden toch wel de nodige achteruitgang. Het sturen met de tweepotige stuurvork kostte daardoor steeds meer moeite. Nu we toch een aanvraag richting het UWV gingen doen voor de plateaulift met die ingenieuze stoelverstelling, moesten we dit ook maar meteen aanpakken voor de komende jaren.

Over die hoofd-/handbediening schrijf ik nog een aparte blog, maar het kwam er op neer dat bij de vernieuwde aanpassingen ook een driepotige stuurspalk op het stuur kwam in plaats van de tweepotige stuurvork. En startknoppen om het moeizaam omdraaien van de contactsleutel te verhelpen. Ook het UWV zag de noodzaak voor deze vernieuwingen, dus al snel zat ik bij het autoaanpasbedrijf om de tafel om de aanpassingen te bespreken.

Confrontatie met mijn fysieke situatie

Wel keek het UWV kritisch naar de leeftijd van mijn rolstoelbus en de minimale levensduur van de voorzieningen die het ging vergoeden. Normaal gesproken moet een voertuig een jaar of tien meegaan en de aanpassingen een jaar of zeven, tenzij om medische of fysieke redenen eerder vervanging nodig is. Een terechte kritische blik trouwens, want het vergoeden van de aanpassingen blijft immers gemeenschapsgeld. Het nu al vervangen van mijn bus zou echter kapitaalvernietiging zijn. De berekeningen van afschrijving en te rijden kilometers per jaar lieten zien dat mijn busje nog zeker zeven jaar (de afschrijvingsperiode van de aanpassingen) zal voldoen. Gelukkig maar, want ik ben nogal verknocht aan mijn schitterende bus.

Pfuuuh! Ik ben als autoliefhebber snel enthousiast over technische snufjes en innovaties. En ik keek echt uit naar hoe ik weer veilig en met minder pijn en energieverspilling kon autorijden. Toch betekende het tegelijk ook een confrontatie met dat mijn fysieke situatie in de afgelopen jaren toch wel meer achteruit gegaan was dan ik eigenlijk toegaf. Een dubbel gevoel dus.

Ander bedrijf bouwt plateaulift in mijn rolstoelbus

Voor het inbouwen van de plateaulift en de andere aanpassingen, ging ik deze keer naar een ander bedrijf als de eerste keer. Vooral het feit dat deze autoaanpasser bijna om de hoek zat bij mijn werklocatie, vond ik erg praktisch. En de uitgeprobeerde opstelling van de mederolstoelgebruiker kwam ook uit de koker van dit bedrijf. Ik kon bovendien de toegepaste materialen en afwerking erg waarderen.
Al brainstormend, maar ook nog tijdens de ingrijpende verbouwing van mijn rolstoelbus, kwamen we erachter dat het niet zo maar een kwestie van inbouwen betrof. Mijn Mercedes-Benz V-Klasse bleek vele malen luxer dan het bedrijf vooraf bedacht. Het verplaatsen van enkele fabrieksopties ging nog wel, maar het verlengen en omleggen van de kabelbomen bleek een flinke klus. Al met al duurde de ombouw daarom enkele dagen langer dan vooraf bedacht. Niet tof, maar het resultaat was er wel naar.

Doordacht vloerplan in mijn rolstoelbus

Het aanpasbedrijf en ik dachten ook na over een doordacht vloerplan in mijn rolstoelbusje. Standaard heeft mijn V-Klasse een erg luxe en zacht tapijt. Zwaar om overheen te rollen en tevens moeilijk schoon te houden met die door modder besmeurde rolstoelwielen. Ik wil ook mederolstoelgebruikers mee kunnen nemen in mijn ‘mooiste rolstoelbusje van Nederland’. Bijvoorbeeld om te laten meegenieten van toertochtjes met andere autoliefhebbers. Daarnaast wilde ik het railsysteem in de vloer behouden om bijvoorbeeld de extra passagiersstoel in te kunnen bevestigen, mijn handbike vast te kunnen zetten of dus een extra rolstoel van een rollende passagier.

Die wensen bezorgden de chef werkplaats van het autoaanpasbedrijf wel wat hoofdbrekens. Normaal gesproken zou hij alleen het achterste deel van de bus, waar mijn rolstoel komt te staan, uitvoeren met een harde vloer. Dan zouden echter ook de stoffen zijpanelen deels sneuvelen en niet meer mooi aansluiten. Daarom bedachten we om juist van de achterklep tot vlak achter de voorstoelen in het midden een verharde vloer te plaatsen. Dan kan een passagier met de rolstoel helemaal tot voorin komen voor een transfer. De vloerrails konden dan ook makkelijker behouden blijven.

Plateaulift en vloerplan blijken gouden vondst

Een gouden vondst, want ik kan daardoor bij het stofzuigen en hobbyen in mijn bus, nu ook veel makkelijker uit de voe… eh… wielen. De nieuwe opzet heeft zich nu al bewezen als een verademing. Wat vooral fijn is, is dat alles elektrisch gaat. De automatische achterklep met soft close zat er vanuit Mercedes-Benz al op. Maar de plateaulift laat zich ook eenvoudig bedienen. Dat kan draadloos met een afstandsbediening, met een bedraad bedieningskastje of met een joystickje op de lift. Mocht echt de pleuris uitbreken en alle elektriciteit uitvallen, dan kan de lift met een afneembare hefboomarm, net als bij een garagekrik, omhoog en omlaag gepompt worden.

Ik rijd dus zo de plateaulift op, die me op de hoogte tilt van de vloer van mijn bus. Door de grote achterklep doe ik dat ook nog eens overdekt, zodat ik niet zeiknat regen. Dankzij een automatisch uitklappend flapje, rol ik daarna vrijwel drempelloos mijn bus in. De rolstoel rol ik in de bevestiging om die tijdens het stevigere bochtenwerk en bij een noodstop niet als een sloopkogel door de ruimte te laten vliegen. Daarna transfer ik mijn welbevallige derriere naar de bestuurdersstoel, die me als in een soort science fiction film in de juiste positie achter mijn stuur draait en schuift.

Een filmpje hiervan, zal ik zo snel mogelijk plaatsen op het instagramaccount van mijn auto. Dus klik daar ook even op de volgknop, zodat je het als een van de eersten kan bekijken.

Klaar om te rijden! Hoe ik dat doe met die startknoppen, de nieuwe stuurspalk, de hoofd- en handbediening, etc laat ik in een volgende blog zien.

De leukste rolstoelsticker van Nederland en België voor op je auto

Na al deze aanpassingen moest ik ook de rolstoelsticker vervangen. Er zat er eentje op mijn linker schuifdeur om mensen te attenderen om anderhalve meter afstand te bewaren. Nu ik met de plateaulift via de achterkant mijn rolstoelbus in ga, moest zo’n autosticker natuurlijk op de achterklep komen. Zie ook dit filmpje. En omdat je met zo’n rolstoelliftje nou eenmaal wat meer ruimte nodig hebt, staat op die sticker het verzoek om drie meter van mijn achterkant vandaan te blijven. Een ding scheelt. Deze leukste rolstoelstickers van Nederland en België lever ik zelf. Wil je die ook bestellen? Kijk dan even in het blog daarover en klik dan door naar de webshop van mijn lieftallige eega om ze te bestellen. De opbrengst wordt gebruikt voor kleine hulpmiddelen en dergelijke die niet vergoed worden.