Mooie orthopedische schoenen dankzij creativiteit voor het echie

Los gaan qua creativiteit

Alweer anderhalf jaar geleden schreef ik een blog over hoe mijn eerste orthopedische schoenen gemaakt werden. Daarin meldde ik dat ik bij een volgend paar helemaal los zou gaan qua creativiteit en ontwerp. Maar ik heb sindsdien nooit meer een update gegeven, terwijl ik onlangs mijn vierde paar kreeg. Daarom een kort vervolg in ‘Mooie orthopedische schoenen dankzij creativiteit voor het echie’.

Een feestje

Zo’n eerste paar als dat ik in die eerdere blog beschreef, is natuurlijk altijd even wennen. Die schrikreactie weerklonk ondanks het vakmanschap van de schoenmaker toch ook wel door in dat artikel. Maar toen ik eenmaal merkte dat de pijn sterk verminderde door de steun en pasvorm van het volledig op maat gemaakte schoeisel, leerde ik ze steeds meer waarderen. Natuurlijk zou ik het liefste weer een schoenenzaak binnenstappen om een leuk paar confectieschoenen uit te kiezen. Dat zit er niet meer in. Dus probeer ik er desondanks bij elk nieuw paar orthopedische schoenen weer een feestje van te maken.

Iets unieks aan je voeten

Daarbij helpt het enorm dat ik mijn orthopedische schoenen als het ware in teamverband ontwerp. Zo is mijn lieftallige eega een kunstzinnige en creatieve onderneemster die wel raad weet met kleurencombinaties en andere leuke persoonlijke details. Hilde, de orthopedisch schoenmaakster, is behalve een echte vakvrouw ook behept met een flinke portie creatief talent. Bij een nieuw paar zitten we met zijn drieën om de tafel te tekenen (tijdens de coronamaatregelen nam ik uiteraard alleen de input van mijn wederhelft mee). Vaak dient een foto van een bestaand confectiepaar als basis. Dat is het mooie van hoe zulke schoenen tegenwoordig gemaakt worden. Je kan uit een catalogus iets uitzoeken, een foto meenemen van een model of zelf helemaal losgaan om uiteindelijk iets unieks aan je voeten te dragen. Of een combinatie van die mogelijkheden.

Mensen kijken toch wel

Inmiddels heb ik alle varianten nu wel gehad. Het eerste paar voor mijn werk hebben jullie al kunnen zien. Dat model kwam uit een catalogus van Schonagen. Omdat die voor mijn werk in uniform bedoeld waren, was het verpersoonlijken geen optie. Zo kon ik alle kleuren kiezen, zolang het maar zwart was. Misschien dat ik daarom bij het volgende paar, voor privégebruik, juist iets heel persoonlijks wilde. Het moest een sneakerachtig, sportief model worden. Ondanks de kokervoorziening, een soort spalk in de schoen, lukte dat erg goed. De subtiele witte en blauwe accenten op de verder uit grijs leer en suède vervaardigde schoenen maakten ze helemaal af. De persoonlijke noot kwam vooral naar voren door het borduren van mijn bedrijfs- en blognaam RaGaSto met daarboven mijn logo. Mensen kijken toch wel naar me, dus waarom dan niet iets moois te kijken geven?

Minder lomp

Drie maanden na het eerste paar mag je van de zorgverzekering een tweede paar laten maken, een zogenaamd wisselpaar. Om bij meerdere gelegenheden de juiste schoenen bij mijn outfit te hebben, wilde ik een set nette schoenen. En hoewel de orthopedische sneakers superfijn zitten, miste ik toch nog wat steun. Dat merkte ik vooral bij het staan of lopen, maar ook wanneer ik langer in mijn rolstoel zit. In overleg met de fysiotherapeut en de schoenmaker besloten we de ingebouwde spalken (artrodesekoker) daarom wat hoger te maken. Mijn kunstzinnige vrouw had al snel dat door het gebruik van meerdere kleuren en vlakken zo’n groter model schoen minder lomp kunnen laten ogen dan dat het eigenlijk is. We vonden met die visie in het achterhoofd een schitterend voorbeeld van Pikolinos, de Durcal M8P.

Orthopedische laarzen

Met een fotootje daarvan gingen de schoentechnici aan de slag om van dat lage model als voorbeeld, esthetisch verantwoorde orthopedische laarzen te maken. Het resultaat overtrof mijn verwachtingen. Zeker met een lange broek erover kreeg ik van diverse mensen te horen dat ze nauwelijks konden zien dat het ‘aangepaste schoenen’ zijn. Deze keer voegde ik een persoonlijke noot toe door een toepasselijke bijbeltekst op de hiel te laten branden: ‘Hij zal je voet niet laten wankelen. Hij zal niet sluimeren, je wachter’ (Psalm 121:3). Ook dat subtiele detail bleek in de praktijk een leuke gespreksopener.

Voor de helft

Zoals ik in mijn allereerste blog ‘Bechie voor het echie’ schreef komt een chronische ziekte meestal nooit alleen. Helaas merkte ik dat ook aan een chronische voetwond. Daardoor kon ik aan mijn linker voet al negen maanden lang geen schoen meer dragen. Tja, heb je eindelijk van die mooie, unieke schoenen, kan je ze maar voor de helft dragen. Bovendien zit, sta en loop ik daardoor scheef wat weer nadelige gevolgen heeft voor de rest van mijn lijf.

Schoonheid en functionaliteit

Na zestien maanden mag je van de zorgverzekering het eerste paar vervangen. In verband met de wond moest het nieuwe paar een combinatie worden van elementen uit een verbandschoen met toch voldoende ondersteuning van de schacht met die ingebouwde spalk. Dat leek mij een moeilijke opgave. Bovendien merkte ik dat de rits ipv veters alsnog veel van mijn handen vergde. Gezien de functie van deze schoenen, besloot ik daarom overstag te gaan voor klittenband. Ik had altijd gezegd dat ik dat niet wilde. Ik gruwelde zelfs een beetje bij dat idee. Maar de grens tussen schoonheid en functionaliteit schuift voor mij toch wel steeds meer op naar functionaliteit. En liever twee gelijke wat minder fraaie schoenen aan dan aan één voet een hele mooie en aan de andere een afgetrapte sandaal.

Groot succes

En ja, ik vind dit meest recente paar er inderdaad orthopedischer uitzien dan de eerdere exemplaren. Toch moet ik ook erkennen dat ze desondanks heel goed gelukt zijn. Wederom vakwerk om zulke orthopedische schoenen er zo mooi uit te laten zien. Deze keer diende een casual model van Clarks als basis, maar veel persoonlijker gemaakt dan de nette laarzen. Zo vond ik dunnere stroken klittenband de schoenen wat eleganter maken dan het origineel. We pasten ook de kleuren en de vlakverdeling aan. Wegens groot succes op mijn sneakers, keerde ook mijn blognaam als handelsmerk terug. Deze keer vergezeld met de bijbehorende slogan: ‘de schrijvende schrijver’. Door het branden ervan op het witte leer, krijgt het een goudbruine gloed. Dat past weer perfect bij het bruine vlak op de hiel.

Schoenen die bij jou passen

Kennelijk heb ik inmiddels een kenmerkende eigen stijl ontwikkeld. Want de receptioniste van Schonagen Orthopedische Schoentechniek was deze blauwe schoenen in de afleverstelling meteen opgevallen tussen de toch wel vaak donkere en bruine schoenen. Ze had ze even bewonderd en gekeken voor wie ze bestemd waren: “Echt weer schoenen die bij jou passen.” En ze heeft helemaal gelijk. De orthopedisch schoenmakers waren zelfs zo in hun nopjes met het resultaat dat ze er zelf ook foto’s van hebben gemaakt. Die worden nu gebruikt als voorbeeld op de website van Schonagen. Leuk toch?