Alsof ik met mijn gebroken been nog twee weken moest doorlopen
Van een hulpmiddelenleverancier zou je verwachten dat die begrijpt hoe belangrijk een rolstoel voor iemand is. Onlangs had ik vanwege mijn kapotte rolstoelwiel een aanvaring met Medipoint die me de nekharen overeind doen laten staan. Alsof ze aan me vroegen of ik met mijn gebroken been nog twee weken door wilde lopen.
WMO, leverancier, fabrikanten, importeurs en contracten
Nou heb ik al eens eerder mijn hart gelucht over deze hulpmiddelenleverancier. Ik ben ook zeker niet de enige rolstoelgebruiker die zo zijn worstelingen heeft met dergelijke partijen. Als rolstoelgebruiker kan je echter ook niet zonder ze, want vanuit de WMO zijn er nou eenmaal contracten met deze hulpmiddelenbedrijven. In mijn geval ben ik dus aangewezen op Medipoint (MP).
Feitelijk blijft MP ook de eigenaar van mijn rolstoel. Als er iets aangepast moet worden of als er iets stuk is, dan moet ik dus bij MP aankloppen. Dan zou je denken dat het niet slim is om ze tegen de haren in te strijken, maar ja… dan moet MP wel haar werk correct doen. Wat het nog ingewikkelder maakt, is dat onder andere mijn rolstoel een volledig maatwerk product is. Die is geproduceerd door TNS Revalidatie Service en niet door een bedrijf waar MP ‘standaard’ een contract mee heeft. Datzelfde geldt voor mijn handbike. MP blijft echter wel in beeld als de leverancier ervan.
Geplande reparaties en onderhoud bij fabrikant of importeur
Dat is niet erg, maar MP denkt ook dat ze die maatwerk producten – die dus vaak net wat anders in elkaar steken dan de standaard producten – zelf wel kunnen onderhouden of repareren. In de zes jaar dat ik nu rolstoelgebruiker ben, heeft MP echter veelvuldig bewezen dat dus eigenlijk niet te kunnen. Dat is ooit eens zo fout gegaan dat ik na vier bezoekjes van vier verschillende medewerkers met een handbike zat die er nog slechter aan toe was dan voor de reparatie.
Toen de regiomanager ter plaatse kwam en voorstelde om de handbike dan maar naar hun werkplaats mee te nemen omdat daar een echte monteur werkte, barstte de bom. Wie waren er dan bij mij langsgekomen? De gemoederen liepen toen zo hoog op dat ik met de regiomanager overeenkwam dat ik planbare reparaties en onderhoudsbeurten van mijn rolstoel en handbike door de fabrikant of importeur zelf mag laten uitvoeren. Ik hoef MP dan alleen maar te bellen voor een opdrachtbon of werkorder voor die fabrikant of importeur.
Noodsituatie door mijn kapotte rolstoelwiel
Alleen in noodsituaties zou MP reparaties blijven uitvoeren. Denk daarbij aan een lekke band of als ik onderweg ergens strand. Laatst had ik zo’n noodsituatie, want mijn rolstoelband was lek. Ik twijfelde nog of ik dat aan MP zou toevertrouwen. Maar ik moet ook bekennen dat MP de laatste tijd een behoorlijke stap gemaakt leek te hebben qua service en klantvriendelijkheid. Het andere bandje had zijn beste tijd ook gehad, dus de monteur die langskwam legde twee nieuwe Schwalbe Marathon Plus bandjes onder mijn rolstoel. Het zag er allemaal keurig uit.
Ik had te vroeg gejuicht, want toen ik twee dagen later met mijn nieuwe bandjes een rondje wilde handbiken hobbelde ik als een dronken lor over het fietspad. Karamba wat een dikke slag in mijn wiel. Ik kon dus linea recta terug naar mijn boshuisje met mijn kapotte rolstoelwiel.
Mijn rolstoel IS MIJN BENEN!
Opgelucht dat ik überhaupt zonder brokken thuis was gekomen, belde ik [vrijdag 3 oktober] met MP…
Ik: “Goedemiddag, ik heb een enorme slag in mijn rolstoelwiel. Dus ik zou die graag laten repareren of vervangen.”
MP: “Oh, dat is niet fijn. Er kan donderdag een monteur langs komen.”
Ik [verbaasd]: “Huh? Ik bedoel eigenlijk vandaag, want het is echt gevaarlijk! Ik kan bovendien nu geen kant op.”
MP: “Oh sorry, ik kijk verkeerd. We kunnen pas 15 oktober.”
Ik dacht echt even dat ik het niet goed had begrepen, maar de telefoniste vond serieus dat bijna twee weken met een kapot wiel een optie was voor een rolstoelgebruiker.
Ik: “Maar mevrouw, dat kan echt niet. Ik kan niet zonder mijn rolstoel.”
MP: “Oh niet? Zit u er nu ook in dan? Ik overleg even… [er volgde een korte onderbreking om met een collega te overleggen] …Nee sorry, we kunnen niet eerder dan 15 oktober. Wel vervelend natuurlijk voor u.”
Ik: “Vervelend? Mevrouw, mijn rolstoel IS MIJN BENEN! U zegt toch ook niet tegen iemand met een gebroken been dat die nog maar even twee weken moet doorlopen voor die naar een dokter mag?”
Troefkaart, maar ook een grote aanslag
Ik probeerde mijn woede in te slikken en besloot mijn troefkaart te spelen door aan te geven dat ik wel met rolstoelfabrikant TNS Revalidatie Service contact zou opnemen. Dat ze daar dan maar een opdrachtbon heen moesten sturen zodra ik er een afspraak had gemaakt. Eigenlijk precies zoals ik dat bij de planbare werkzaamheden ook al deed.
Gelukkig had TNS Revalidatie Service diezelfde dag nog tijd om naar het kapotte rolstoelwiel te kijken. Daar begrijpen ze wel hoe belangrijk een rolstoel is voor de gebruiker ervan. Dat bedrijf zit alleen in Dongen en ik woon in Harderwijk. Inclusief file kostte mij dat heen en terug dus bijna vier uur reistijd, nog los van de tijd die TNS voor de reparatie nodig had. Daar kan TNS uiteraard niets aan doen. Ik was al lang blij dat ik er die dag nog terecht kon. Voor iemand met weinig energie door chronische ziektes, betekende dit wel een onverwachte en grote aanslag op mijn fysieke en energetische gesteldheid.
Het licht is aan, maar er is niemand thuis
Vlak voor mijn vertrek belde een andere medewerker van MP nog terug. Even kreeg ik daardoor hoop dat het kwartje was gevallen en ze alsnog die dag langs wilden komen. Tja, fout gedacht. Het bleek meer een gevalletje van ‘het licht is aan, maar er is niemand thuis’.
MP: “Goedemiddag meneer, u had ons gebeld vanwege een probleem met uw rolstoel.”
Ik: “Klopt, u bent een monteur die langs wil komen?”
MP: “Nee, ik ben een planner en wil de afspraak concreet maken. U heeft het idee dat u een slag in uw wiel heeft?”
Ik [mezelf bijna hardop afvragend of ik dan toch debiel ben geworden en het wild heen en weer zwabberende rolstoelwiel een hallucinatie is]: “Of ik dat idee heb? Man, ik hobbel alle kanten op bij het rollen.”
MP: “Denkt u dat het door onze reparatie van begin deze week komt dat het wiel nu stuk is?”
Ik: “Tja, dat is lastig te zeggen. Toevallig is het wel.”
MP: “Oh ok, dus ik hoef geen datum meer te prikken? Met welke collega van mij heeft u dat afgesproken dat u naar TNS kan?”
Ik: “Nee, ik heb zelf dus al een afspraak geregeld met TNS. Ik vertrek daar nu naartoe. Daar kunt u dus de opdrachtbon heen sturen. Uw collega X weet ervan.”
Onmogelijk en onverantwoord
Aangekomen bij TNS in Dongen kwam al snel aan het licht wat het precieze probleem van mijn kapotte rolstoelwiel was. Een van de spaken bleek uit de velg gescheurd, dus het viel ook niet meer te repareren. Volgens TNS zou nog bijna twee weken doorrijden op het wiel onmogelijk zijn geweest, onverantwoord zelfs. Gelukkig had TNS twee nieuwe Spinergy-wielen op voorraad in dezelfde kleur en maat als die ik al had. Wel met 24 spaken per wiel in plaats van 12 in mijn oude wielen. Gezien mijn lichaamsgewicht en gebruik van de rolstoel waarschijnlijk ook maar beter, want die 24-spaaks-rolstoelwielen zijn ook een stukje steviger.
Hoewel ik nu dankzij TNS Revalidatie Service weer veilig kan rollen, ben ik nog steeds beduusd van de houding van MP. Het gemak waarmee MP me eigenlijk voor twee weken achter de geraniums wilde zetten, steekt me. Met een beetje pech was het kapotte rolstoelwiel verder gescheurd of afgebroken. Nog los van het feit dat dat gevaarlijke situaties had kunnen opleveren, zou ik zonder rolstoel veroordeeld zijn geweest tot mijn bed. Onvoorstelbaar dat een hulpmiddelenleverancier, waar je notabene verplicht van afhankelijk bent, zo met haar klanten omgaat.
Ook interessant
Ik schreef al eens eerder over rolstoelwielen in deze blog over mijn vorige maatwerk rolstoel en deze blog over de rode wielen in die vorige rolstoel.
Op mijn Instagramaccount van RaGaSto (klik maar even op de volgknop) deel ik nog meer avonturen van mijn leven met een fysieke beperking en chronische ziekte. Meestal met wat meer humor, maar ik moest bovenstaande even van me af schrijven.
