Mindervaliden lopen al jaren voor op de genderneutraal-discussie

Het is hot, de discussie over genderneutraal Nederland. Mensen met een ander, twijfelachtig of afwezig geslachtsgevoel maken van een niche de norm. Diverse organisaties en maatschappelijk verantwoorden hollen daar populair achteraan. Er is echter een groep binnen onze bevolking die al jaren genderneutraal is, terwijl je die nauwelijks hoort.

Het gaat er dus in dit artikel niet om of je het eens of oneens bent in deze discussie. Ik heb er mijn mening wel over en ik was oorspronkelijk dan ook van plan om de ‘reizigers’ van de NS of de genderneutrale kinderkleding van de HEMA eens goed op de hak te nemen. Dat was nog het makkelijkst bij de HEMA. Die had ik een paar jaar geleden al eens lichtelijk ironisch bekritiseerd aan de hand van wat dubbelzinnige teksten op hun kinderkleding en hun kinderstrings.

Buiten de hokjes meedenken

Echt waar, vele woord- en zinspelingen kwamen al in me opborrelen bij de Hollandse Eenheidsworsten MAatschappij. Maar grappen over HEMA en worst in combinatie met genderneutraliteit leken me niet gepast. Tja, waarover dan? Hun ‘TomPoes’ is, afgaande op de naamgeving van het gebakje, immers ook al genderneutraal. HEMA probeert in ieder geval buiten de hokjes te denken, maar ik denk dat mijn ondergoed publiekelijk tussen de schappen passen ipv in een pashokje niet gezien wordt als daarin meedenken.

Kleine beperking

Met de (aan)drang naar eigen toiletten zwengelden de ‘genderneutralen’ oorspronkelijk de discussie aan. Niet gek dus dat mijn eigen genderneutraal-aha-erlebnis boven kwam bij een toiletbezoek. Mensen die vaker teksten van me lezen (zoals over dit mindervalidentoilet in een meterkast), weten dat ik een kleine beperking heb die er voor zorgt dat ik in openbare gelegenheden aangewezen ben op mindervalidentoiletten, oftewel invalidentoiletten.
Iedereen kent ze wel. Indien aanwezig is het doorgaans een derde pictogram op een deur naast die van een mannetjes- en een vrouwtjeslogo die de plek aanduidt. Het logo, met het poppetje zittend op een wieltje, maakt voor iedereen duidelijk voor wie het bedoeld is. Achter die deur tref je geen mannen- óf vrouwenwereld. Man, vrouw, manvrouw, jong, oud, homo, hetero en alles ertussenin of juist niet; iedereen mag van hetzelfde toilet gebruik maken, zolang je maar een beperking hebt.

Geen toilet voor mindervalide mannen

Wij ‘beperkten’ maken ons er namelijk niet druk om. Alhoewel… Sinds ik twee jaar geleden tot dit selecte gezelschap ben toegetreden, valt me op hoeveel bijzondere manieren er bestaan om je alsnog ongemakkelijk te laten voelen op een mindervalidentoilet. Soms ontbreekt die simpelweg, soms moet je bij de ‘beheerder’ eerst een sleutel vragen, soms voldoet de ruimte van geen kant en soms is die op een onmogelijke plek weggestopt. Ik heb inmiddels echter ook al meegemaakt dat er getracht wordt om aan onze gendertolerante status te morrelen.
Zo was ik van het weekend in een groot, modern pand van een kerkgenootschap in Veenendaal. Bij het opzoeken van het toilet, ontdekte ik dat de organisatie had besloten dat mannen boven naar het toilet mochten en vrouwen beneden. Ik zocht echter het mindervalidentoilet. Beneden zag ik er wel één, maar die zat in de dames-wc. Dat kon toch niet goed zijn? Gelukkig mankeer ik motorisch niets, dus ik ging boven maar een kijkje nemen. Maar nee hoor, geen toilet voor mindervalide mannen.

In het vrouwentoilet

Aangezien een wonderbaarlijke genezing in mijn geval niet aan de orde was, besloot ik iemand te vragen waar het mindervalidentoilet voor mannen was.
“Hoe ik dat bedoelde?” kreeg ik als wedervraag.
“Nou gewoon zoals ik het zeg. Het invalidentoilet voor dames had ik gevonden, maar de laatste keer dat ik gecheckt had viel ik niet in die categorie,” antwoorde ik beleefd.
De persoon in kwestie keek me aan alsof ze me niet begreep en bood aan om me het toilet te wijzen. Dat vond ik erg vriendelijk en ik volgde verheugd. Ik werd naar de deur gedirigeerd waar inmiddels een lange rij vrouwspersonen stond opgesteld. Het was dezelfde deur die ik eerder had gezien met erop het poppetje met de jurk én het poppetje in de rolstoel.
“Hier is het,” klonk het trots, terwijl ze met twee armen als het ware de wc-deur presenteerde.
“Ja maar… dit is het damestoilet,” legde ik uit.
“Oh, maar daarin is het gebouwd,” klonk het alsof het de normaalste zaak van de wereld was.

Een man in het damestoilet

Tja, daar stond ik dan. Mijn toilettasje onder de arm en mijn hoofd enigszins beschaamd naar beneden gericht wurmde ik me tussen de vrouwen door naar de plasruimte die geschikt was om mijn persoonlijke verzorging te doen. Als ‘lopende’ gebruiker van een invalidentoilet krijg je soms toch al blikken van mensen die niet lijken te geloven dat een jonge vent als ik er gebruik van moet maken. Maar de blikken van vrouwen die een man in ‘hun’ toiletruimte zien, zijn nog eens vele malen erger.
In het hoofd maakte ik ze stilletjes mijn welgemeende excuses: “Sorry dames, ik heb geprobeerd genderneutraal beperkt te zijn, maar jullie gebouw staat me het niet toe…”

Veel leesplezier

Ragasto

Mindervaliden lopen al jaren voor op de genderneutraal-discussie