Wachten, wachten, wachten, op mijn wagentje…

Ik heb wel eens eerder geschreven dat het managen van een chronische ziekte soms een heuse dagtaak is. En dat het schrikbarend is hoe weinig besef er bij de grotere partijen in de hulpmiddelenbranche lijkt te zijn voor de impact die fouten en vertragingen hebben op hun doelgroep. Soms voelt het wel eens alsof het knokken met (of oeverloos wachten op) dat soort ‘hulpverleners’ een grotere beperking in mijn leven is dan mijn aandoeningen an sich. [Lees meer…]