Rijtest – Met een handicap aangepast autorijden voor het echie (deel 4)

Rijtest voor een rijbewijs met handicap

De belangrijkste stap om weer te kunnen autorijden met een handicap betreft het afleggen van een rijtest voor het rijbewijs. Over de aanloop daarnaartoe kon je in de eerdere blogs al lezen. Feitelijk vormt het succesvol volbrengen van die rijtest de opmaat voor meer vrijheid om te gaan en staan waar je wilt.

Rijtest bij het CBR

Voor mij als autoliefhebber geldt het behalen van een rijbewijs natuurlijk als extra overwinning. Ik moest er door onvoorziene omstandigheden nog wat langer op wachten dan de bedoeling was. Zo zou ik 17 december 2020 al een rijtest bij het CBR hebben gedaan. De benodigde gewenningslessen had ik al volbracht waarin ik samen met de rijsinstructeur zocht naar de juiste bedieningselementen voor mijn beperking. Ik keek er dan ook reikhalzend naar uit. Om zo snel mogelijk na het behalen van de rijtest weer mobiel te zijn, had ik al contacten gelegd met zowel het UWV als het betreffende autoaanpassingsbedrijf.

foto van proefopstelling stuurknop op autostuur en Veigel compact II push-pull systeem als auto-aanpassingen na de rijtest

Rolstoelauto na rijtest

Onder andere omdat ik nog deels werk, stelt het UWV middelen beschikbaar om een andere rolstoelauto aan te schaffen en die aan te passen. Gezien de leeftijd en de kilometerstand van mijn huidige auto, bestond immers de kans dat die auto het eerder zou begeven dan de autoaanpassingen zijn afgeschreven. Bovendien voldeed de BMW 5-serie niet meer aan mijn fysieke mogelijkheden. Om geen tijd te verliezen na de rijtest had ik al een offerte in huis voor een nieuwe auto. Echter ging twee dagen voor mijn afspraak bij het CBR de lockdown in vanwege de COVID-pandemie. Het CBR annuleerde dus de rijtest, het UWV stelde daarom de behandeling van de aanvraag uit en ik kon de verkoper bellen om de optie op mijn nieuwe auto te cancelen.

Rijbewijs verlopen

Ik baalde daar natuurlijk even flink van, al kon niemand er wat aan doen. Gelukkig mocht ik wel meteen een nieuwe datum voor een rijtest inplannen. Met een grote cirkel eromheen stond zodoende 11 maart in mijn agenda. Wat de situatie echter extra zuur maakte, betrof het verlopen van mijn gewone rijbewijs per februari 2021. In theorie mocht ik namelijk nog zonder aanpassingen autorijden en deed dat in geval van nood nog kleine stukjes. Maar een reguliere verlenging zat er logischerwijs niet meer in met het oordeel van een keuringsarts en een advies voor autoaanpassingen op zak. Wel bood het CBR iedereen met een verlopen rijbewijs, ook met een medische indicatie, uitstel tot 1 maart. Maar daarna hield mijn verkeersdeelname per auto toch echt even op.

Nooit opgeven

In de laatste week van februari verkocht ik daarom mijn geliefde BMW. Dat raakte me toch wel meer dan ik dacht. Niet eens zo zeer vanwege het afscheid van die auto, maar wel omdat het weer een stukje afscheid nemen was van iets ‘normaals’. Nooit meer even achter het stuur kruipen van een willekeurige auto, geen testritjes meer voor één van de autobladen waar ik voor schrijf, een bevestiging van mijn beperking. Desalniettemin keek ik uit naar het nieuwe hoofdstuk in mijn leven. Immers kon ik met de beoogde aanpassingen wel weer autorijden, alleen op een andere manier. Precies zoals ik als een motto veel dingen in het leven benader; nooit opgeven, maar hooguit een andere weg nemen om doelen te bereiken.

foto van een man met braces die een auto met handbediening bestuurt vanwege een beperking of handicap

Datum van de rijtest

Een vriend van me benoemde laatst nog eens dat er bij mij nooit iets volgens plan verloopt. Ik lachte dat een beetje weg, maar ik moet hem inmiddels gelijk geven. Een week of twee voor de bewuste datum van de rijtest, belde de rijschool op om nog even twee extra gewenningslessen in te plannen. Het was immers al weer een maandje of twee geleden dat ik voor het laatst met mijn aanpassingen gereden had: “Dan kom je goed beslagen ten ijs tijdens je rijtest op 22 april.”
Ik: “Eh… WAT ZEG JE?”
Rijschool: “Dat je van het UWV nog twee lesjes vergoed krijgt, zodat je op 22 april je rijtest kan halen.”
Ik: “Maar ik heb mijn rijtest op 11 maart.”
Rijschool: “[het bleef eerst even oorverdovend stil] Meen je dat?”
Ik: “Jazeker, ik heb via jullie ook een bevestigingsmail daarvan.”
Rijschool: “Ik bel je zo even terug, want je bent de zoveelste vandaag met een soortgelijk verhaal.”

Rijtest door CBR geannuleerd

Na een tijdje belde de rijschool terug. Het bleek dat het CBR, ondanks dat de lockdown afliep, alle reeds geplande rijtests in de eerste weken van maart had geannuleerd. Ze waren bij het CBR alleen even vergeten om de klanten die dat betrof daarvan op de hoogte te stellen. Ik stond met mijn mond vol tanden. Ik zal in mijn boosheid en verdriet vast ook wat onaardige dingen gezegd hebben, maar de rijinstructeur snapte mijn teleurstelling en onderhandelde zich suf bij het CBR om me ergens tussendoor in te plannen. Uiteindelijk wist hij een plekje op 15 maart te bemachtigen. Wel moest ik dan naar Amsterdam in plaats van Amersfoort, maar dat had ik er graag voor over. Het bood dan meteen de kans om op de weg daarnaartoe nog even te oefenen.

Het inbouwen van autoaanpassingen door de rijsinstructeur voorafgaand aan gewenningslessen en rijtest om te rijden met handbediening

Zelfvertrouwen voor de rijtest

Ik had het bij de extra ingelaste gewenningsles van een week daarvoor al gemerkt. Het push-pull systeem (de hendel waar je zowel mee gas geeft als mee remt) had in de eerdere gewenningslessen nog een behoorlijke weerstand. Dat vergde zoveel kracht dat ik mijn lijf daarmee alsnog teveel belastte. In de tussenliggende periode had de rijschool het euvel kennelijk weten te verhelpen waardoor het gasgeven en remmen heerlijk soepel verliep. Zonder problemen stuurde ik de dag van de rijtest de leswagen van B&S in Amersfoort naar het CBR in Amsterdam. Het gaf mijn zelfvertrouwen een flinke boost. Desondanks was ik enorm zenuwachtig. Kennelijk heb ik dat overgehouden van mijn rijexamen van een jaar of twintig geleden. Ik legde toen zoveel druk op mezelf dat ik meerdere keren terecht, maar volledig onnodig, zakte.

Geen rijexamen

Mijn rijinstructeur gaf gelukkig aan dat ik me echt geen zorgen hoefde te maken. Het autorijden had ik ook met de aanpassingen volgens hem duidelijk onder de knie. Daarnaast betreft een rijtest geen rijexamen. Dat benadrukt ook het CBR. Uiteraard moet je tijdens zo’n rijtest niet als een koekwous door het verkeer manoeuvreren, maar in principe kijkt de examinator primair naar of je het voertuig beheerst. Daar hebben we toch dat woord. ‘examinator’. Geen examen dus, maar een rijtest die wel wordt afgenomen door een examinator. Alleen al bij dat woord breekt het zweet me weer uit. Maar goed, ook die examinator vertelde me voorafgaand aan de rijtest dat ze vooral ging bekijken of ik de aangepaste bedieningen beheerste en of ik me daardoor niet te veel liet afleiden van de verkeersveiligheid.

Dit bericht bekijken op Instagram

Een bericht gedeeld door Ralph Stoové (@ragasto)

Gierende banden

We zitten ten tijde van de rijtest nog steeds midden in de coronamaatregelen, dus de instructeur mocht niet mee en kon binnen even wachten tot ik klaar was. De mondkapjes op, auto starten en gaan met die banaan. Als totaal onbekende in de regio Amsterdam stuurde de examinator met duidelijke links-rechts-commando’s me door de straten. Op een verlaten stukje industrieterrein vroeg ze me nog twee keer om een noodstop uit te voeren. De gierende banden kon haar goedkeuring kennelijk verdragen en na in totaal iets van drie rotondes en tien bochten, reed ik de straat van het CBR-gebouw weer in. We waren nog geen tien minuten onderweg. Ik was toch niet al klaar? Maar ja hoor, ik mocht weer een plekje zoeken in een parkeervak. Het enige dat de examinator nog moest doen was een krachtmeting, zodat ze bij de rijbewijscodes kon aangeven wat de maximale kracht is waarmee ik kan remmen.

Rijtest succesvol

De instructeur zag me ook al aan komen rijden. Hij had nog niet eens een bakkie automatenkoffie weten te tappen. Nou bezorgde ik hem eerder tijdens de gewenningslessen ook eens een hartverzakking, dus ik herkende de geschrokken blik in zijn ogen. Maar de examinator stelde ons gerust: “Ik had snel genoeg gezien. Dit gaat prima, dus dan hoef ik het niet langer te maken dan nodig.”
Ik slaakte een kreet van blijdschap. De instructeur slaakte een kreet van opluchting: “Man, ik dacht dat je schade had gereden, zo snel was je weer terug.”
Daarmee kwam de rijtest tot een succesvol einde. De volgende stappen betreffen het ontvangen van de officiële codes en het aanvragen bij de gemeente van het rijbewijs. Maar daar vertel ik een volgende blog over.

Over de auteur

1 gedachte over “Rijtest – Met een handicap aangepast autorijden voor het echie (deel 4)”

  1. Het was inderdaad geen gemakkelijk jaar en ik hoor ook om mij heen dat men baalt van de uitgestelde rijexamens. Goed om te horen dat je eindelijk je rijbewijs hebt gehaald. Het zal vast een hele bevrijding zijn!

    Beantwoorden

Plaats een reactie