Normaal gesproken probeer ik mijn lieftallige eega altijd even te benoemen in mijn artikelen. In dit specifieke geval komt ze echter niet even als tekstuele figurant voorbij zetten. Ze was namelijk het lijdend voorwerp van de dag. Jawel… met een lange ij.
Frisse uitstraling
Allereerst moet ik bekennen dat ik weinig met make up heb. Zeker omdat ik gezegend ben met een wederhelft die van nature al niet te beroerd is om tegenaan te gluren. Toch blijven vrouwen nu eenmaal vrouwen en ook de mijne gooit zo nu en dan een smeerseltje tegen haar wangen. Onlangs ontdekte ze per toeval dat haar tere huidje niet al te best tegen siliconen kan. Heel even lijkt dat wel grappig hoor die rode vlekken en opgezwollen oogleden, maar na een paar minuten vind ik het ook wel sneu en na een paar dagen wordt het ronduit zielig. Helemaal omdat ze met haar bedrijfje gericht is op creatieve vrouwen en een frisse uitstraling daarbij prettig is.
Wandelend lijk
Vandaag togen we daarom gezamenlijk naar de stad om bij de plaatselijke vestiging van Ici Paris te vragen welk goedje ze het beste kan gebruiken om er niet uit te gaan zien als een opgeblazen kogelvis. Een alleraardigste medewerkster nam ons bijna letterlijk aan de hand en zette mijn duifje op een comfortabele stoel achter een spiegel. Ze wist wel iets van een merk dat te gebruiken was voor mensen met de meest uiteenlopende allergieën. Druk begon ze met tubes, kwasten en watjes haar gezicht te bewerken. Diverse ‘looks’ passeerden de revue, in mijn ogen van standje ‘wandelend lijk’ tot ‘duur spul maar ik zie geen enkel verschil’.
Vriendelijk en behulpzaam
Vriendelijk en behulpzaam poetste de dame alle oneffenheden van mijn vrouw haar gezicht. Qua kleurgebruik wist de verkoper mijn liefje wel enigszins te bekoren, maar uiteindelijk riep ze toch ook de hulp van haar collega in. Deze ‘expert’ zou van een bepaald merk nogal kundig zijn. Maar nadat er weer diverse potjes en tubes op tafel stonden, stelden we maar weer de vraag of er echt geen siliconen in zaten.
Weinig vertrouwen
Tja, de reacties boezemden weinig vertrouwen in: “Ik denk het niet. Ik kan wel even googlen voor de zekerheid. Waar zou dat staan hè? Bij de ingrediënten?”
Terwijl het duo een beetje beduusd zat te turen naar hun telefoonscherm bij de producteigenschappen, begon ik zelf ook maar even te zoeken. Al snel ontdekte ik wat termen waaronder bepaalde soorten siliconen doorgaans op een verpakking werden aangegeven en deelde het met de twee verkoopsters. “Oei, dat zit hier wel in. En hierin ook,” was hun teleurstellende antwoord.
Goede tip
En passant had één van de twee nog een goede tip. Dat we misschien de volgende keer beter eerst zelf wat onderzoek konden doen. Eh… juist ja. Daarom kwamen we nou precies naar deze winkel. Ik ben vast te mannelijk om wat te snappen van ‘make up’-winkels, maar vertaald naar de logica van een kerel: wanneer je in de bouwmarkt aangeeft dat je gipsplaten wil bevestigen, verwacht je toch een antwoord dat in de trend van gipsplaatschroeven wijst? In plaats van dat de verkoper met de smartphone als backup de gegevens checkt die op de achterkant van een doosje keilbouten staat?
Of als je naar de groenteboer gaat en zegt dat je van zure appels houdt, dan verwacht je van de groenteboer toch ook dat hij je een toepasselijk ras adviseert en hij niet staat te twijfelen met een banaan en een pruim in zijn hand?
Brandend en jeukend
Vliegensvlug kwamen er gelukkig poetsdoekjes en middeltjes tevoorschijn om de chemische troep van haar gezichtje te poetsen. De dames waren zelfs zo vrij om mijn eega even mee naar achteren te nemen, zodat ze haar tronie met water kon reinigen. Daarna verlieten we lichtelijk teleurgesteld de opmaaktoko. Of mijn lieftallige eega zelf nog wat over dit avontuur te vertellen heeft?
“Eh… mijn gezicht brandt en jeukt een beetje…”
