Samen klussen
Ze is al vaker genoemd in mijn blogs. Mijn lieftallige eega, vrouwe Ragasto. Uiteraard spreek ik altijd vol lof over haar. En haar creativiteit en nijverheid zijn te prijzen. We doen de leukste dingen samen. En dat betekent ook samen klussen. Maar wanneer het op mijn gereedschap aan komt, ben ik toch voorzichtig.
Herinrichten en opknappen
Bovenal is en blijft ze een vrouw. Gelukkig maar! Op bepaalde momenten komen de verschillen tussen man en vrouw overduidelijk naar voren. Vaak tijdens het klussen. Zo ook vandaag. In al haar ijver heeft ze zin gekregen in het herinrichten en opknappen van onze inbouwkast in de woonkamer. Echt zo’n typisch ‘jaren vijftig’-item dat mooier is dan dat het praktisch nut heeft.
Talentvol
Of ik dan even van een paar latjes de nieuwe plankendragers wilde zagen en ophangen. Spoed was kennelijk geboden. Want afgaande op de manier waarop ze haar vraag stelde, moesten de potten verf welhaast ongeduldig staan te trappelen. De kleur? Taupe! Tja, mijn lieftallige eega is een talentvol kunstenares/schilderes, dus de kleurkeuze is bij haar in veilige handen. Ik waag het al niet meer om daarover de discussie aan te zwengelen.
Rondslingerende gereedschap
‘Meten is weten’ hebben ze me tijdens mijn ambachtsschoolgaande jeugd geleerd, dus braaf tekende ik de opgemeten centimeters af op het vurenhouten latje. Terwijl ik naar de schuur toog, hoorde ik de immer ijverige vrouw des huizes de stofzuiger aanzwengelen. Ik riep nog iets in de trend van: “Wil je ook even alleen in de kast zuigen om de resten op te zuigen?” Vervolgens expliciteerde ik nogmaals de locatie van de zuigwerkzaamheden, om het rondslingerende gereedschap te behoeden voor een enkeltje stofzak.
De man en zijn gereedschap
En hier komen we bij de kern van het verhaal. De man en zijn gereedschap hebben door de jaren heen vaak een innige band opgebouwd. Dat is iets wat vrouwen vaak maar moeilijk kunnen begrijpen. Uitleggen dat het zoiets is als vrouwen en hun schoenen, blijkt vaak vruchteloos. Waarschijnlijk ligt de voorkeur voor boormachines, cirkelzagen, hamers en ringsleutelsets vastgelegd in onze genen. Van onze Y-chromosoom natuurlijk!
De stofzuiger
En terwijl ik druk bezig was met het afzagen van de latjes op de gewenste maat – uiteraard met een niet lullige gemotoriseerde decoupeerzaag – verstomde ineens het geluid van de stofzuiger. De stofzuiger die ik in mijn vrijgezellentijd nog had aangeschaft. Natuurlijk het meest krachtige model dat er toen te vinden was. Het liefst had ik voor wat extra pk’s het stofzuigermotortje nog wat opgevoerd of vervangen voor een V8 uit een Corvette of zo. Maar aangezien vrouwlief, eerlijk is eerlijk, vrijwel al het stofzuigen voor haar rekening neemt en nu al zo ongeveer achter het machientje aan gesleurd wordt, leek me dat toch niet zo’n goed idee.
Plukjes haar en stof
Met een beteuterd hoofd verscheen ze bij mijn werkbank. Met in haar hand een groezelig zakje. Plukjes haar en stof staken er hier en daar uit en ze leek hem nauwelijks te kunnen tillen.
“Zou ik die nog kunnen hergebruiken?” vroeg ze.
Op mijn wedervraag waarom ze zo’n vies reservoir opnieuw in de stofzuiger wilde monteren, antwoorde ze: “Hij is namelijk nog niet helemaal vol, maar ik moet er iets uitvissen.” Ik fronste mijn wenkbrauwen en dacht aan wat ik mogelijkerwijs en geheel abusievelijk toch zou hebben achtergelaten in de kast. Ik had toch immers specifiek gevraagd om alleen de kast even uit te zuigen?
Schone gereedschapskoffer
Enigszins timide beantwoorde ze mijn niet gestelde vraag. In al haar enthousiasme had ze me willen verrassen met een schone gereedschapskoffer. Die was bij een eerdere klus buitenshuis namelijk wat vies geworden. Houtsnippers en zand hadden een plekje veroverd in mijn dierbare gereedschapskoffer vol met bitjes, dopsleutels, schroevendraaiers, etcetera.
Volledig leeggezogen
Dus in al haar liefde had ze de spuitmond van mijn 15000 watt stofzuiger in de gereedschapskoffer geduwd. En het is dat de kop van de hamer niet door de opening van de stofzuigerslang paste, maar anders was de koffer volledig leeggezogen. Sterker nog, anders was de gehele gereedschapskoffer erin verdwenen.
Bijzondere schroefjes
Ik schudde meewarig mijn hoofd, mijn mooie gereedschap. En wat te denken van mijn speciaal in de gereedschapskoffer opgeborgen bijzondere schroefjes van mijn hobbyauto. Ik dacht dat die daarin veilig zouden zijn voor verlies. Ergens wilde ik haar nog succes wensen met het grabbelen in het zakje vol stof, kruimels, haren en huidschilvers op zoek naar de vermiste attributen. Maar ik vond het ook wel lief en aandoenlijk. zodat ik alleen maar een beetje schamper kon lachen.
Vrouwen en het gereedschap van hun man
Waarom ik die schroeven dan ook daarin op had geborgen? En waarom ik ook zo’n krachtige stofzuiger had? Ik weet het niet. Maar wat ik wel weet?
Tja, vrouwen en het gereedschap van hun man… het gaat niet samen.
