Autojournalist - freelance redacteur - bedrijfsbiografieën
Terwijl ik samen met de Maag Lever Darm Stichting achter de schermen nog altijd druk ben met mijn campagne voor meer openbare toiletten in Harderwijk, leer ik zelf ook genoeg bij tijdens mijn wc-ervaringen. Dat ik daarvoor naar Duitsland moest, heb ik er graag voor over. [Lees meer…]
Vaste bezoekers van mijn website en mijn kanalen op social media hebben het ongetwijfeld al gezien. Ragasto heeft een logo! Ik ben er ontzettend blij mee en hoop dat het snel een vertrouwd gezicht wordt voor iedereen die mijn schrijfsels kan waarderen. [Lees meer…]
Ik weet dat we geregeld op jullie Albert Heijn bezorgdienst hebben gemopperd nav het aan diggelen rijden van een perenboompje op ons erf en het feit dat jullie in meer dan de helft van de gevallen ver (soms meer dan een uur) buiten de afgesproken bezorgtijd onze boodschappen afleveren. [Lees meer…]
Lange tijd onderhielden mijn goede vriend Denny en ik een website over de auto’s die we reden. Dat was een hobby die voortkwam uit onze gezamenlijke passie voor automobielen. Uiteindelijk maakten we afzonderlijk geleidelijk aan stappen naar meer beroepsmatige, redactionele activiteiten. Het kwam er dus steeds minder van om gezamenlijk op pad te gaan. [Lees meer…]
Ik had nog nooit zoiets gedaan. Wat dat betreft betekende het inspreken tijdens de gemeenteraadsvergadering van de gemeente Harderwijk mijn eerste schreden in de politiek. Al geruime tijd zet ik me in voor meer openbare en opengestelde toiletten in Harderwijk. [Lees meer…]
Ik verwacht niet dat iedereen deze blog leest. Dat hoeft ook niet. Het voornaamste is dat ik even van me af kan schrijven, door mijn gevoel los te laten op het digitale papier dat Office Word heet. [Lees meer…]
Dat is eigenlijk wat de Gemeente Harderwijk in andere bewoording stelt na het afwijzen van het voorstel voor een openbaar toilet en de reactie op de schriftelijke vragen die de plaatselijke afdeling van de Christen Unie onlangs indiende. Ik was eigenlijk zeer verbaasd over de reactie op de gestelde vragen.
Zoals de lokale media ‘Harderwijkse zaken’ in haar artikel zegt: ‘Er komt geen openbaar toilet in de binnenstad. Het college van Burgemeester en wethouders zegt dat er voldoende plasgelegenheden zijn, die misschien alleen wat duidelijker moeten worden aangegeven’. Volgens het college zouden de mensen actiever geïnformeerd dienen te worden over de toiletten die er zijn, zoals via de HogeNood-app.
Juist ja… Ik heb de HogeNood-app er even op nageslagen. Op het moment van schrijven vind je er in en rond Harderwijk namelijk slechts veertien! Daarbij zijn ook urinoirs en locaties die slechts beperkt toegankelijk zijn meegenomen. Begrijp me niet verkeerd, de HogeNood-app is een bijzonder welkome en nuttige aanvulling voor mensen met darm- of blaasproblemen, stomadragers of andere personen die om de meest uiteenlopende redenen frequent of snel een toilet nodig hebben. Veel van die locaties tref je echter aan in eetgelegenheden, benzinestations of restaurants. Iemand die op het punt staat zijn ontlasting te verliezen op straat, wil gewoon zonder gêne naar een toilet kunnen gaan. Het is fijn dat het kan en mag van de participanten die zich hebben aangemeld bij de HogeNood-app, maar de afhankelijkheid en het schaamtegevoel mag duidelijk zijn als je daar met een lekkende stomazak eerst mag gaan vragen of je je mag verschonen. Bovendien is het als buikpatiënt fijn om te weten dat er een toiletgelegenheid is waar je altijd van gebruik kan maken wanneer je in Harderwijk bent, zonder afhankelijk te zijn van openingstijden of honderden meters te hoeven lopen, hinkelen op je krukken, schuifelen met je rollator of rollen in je rolstoel. Toch wil ik iedere ondernemer, instelling of bedrijf in en rond Harderwijk oproepen om zich aan te melden bij de HogeNood-app, want wij buikpatiënten maken graag van jullie gastvrijheid en menselijkheid gebruik.
Die gastvrijheid kent de Gemeente Harderwijk namelijk kennelijk niet. Ik ben import-Harderwijker, en ik ben dol op onze mooie oude, historische en toeristische stad. Dat zijn veel toeristen ook. Je zou zeggen dat Harderwijk er alles aan doet om de toeristen welkom te laten voelen. Maar ook die verwijst de gemeente nu doodleuk naar de HogeNood-app. Werkelijk waar een gemiste kans van de gemeente. Niet elke toerist komt uit Nederland. Denkt de gemeente nu echt dat buitenlandse toeristen die HogeNood-app downloaden voor ze naar Nederland komen? Die weten überhaupt niet eens van het bestaan ervan af. Bovendien gaat het niet alleen om toeristen met een darm- of blaasbeperking. Tussen al die toeristen zitten naar alle waarschijnlijkheid heel veel gezinnen met kleine kinderen. Die komen na een lange reis aan voor bijvoorbeeld een dagje Dolfinarium en moeten wegens de drukte wat verder weg parkeren. Die kinderen kunnen na anderhalf uur rijden echt niet nog een half uur wachten tot ze in het dierenpark zijn voor hun plasje of poepje. Die moeten direct bij het uitstappen van de auto. Hoe fijn is het dan dat er op de parkeerplaats een bordje staat dat ouder en kind naar het dichtstbijzijnde toilet stuurt. Die zitten dus helemaal niet te wachten op een app. Die willen in hun wanhoop in één oogopslag zien welke richting ze met hun dreumes in de armen naar toe kunnen rennen voordat de diarree tot aan de nek toe aangekoekt zit.
En wat dacht de gemeente van de senioren in hun stad? Die hebben vaak niet eens een smartphone, laat staan een HogeNood-app. Als je bedenkt dat over het geheel genomen al één op de vier (jawel, dat is 25%) buikpatiënten of mensen met incontinentie vanwege (verwachte) problemen minder vaak of niet uit huis komen, laat staan wat dit doet met ouderen die soms toch al minder mobiel zijn. Die willen ook deel blijven uitmaken van de samenleving in Harderwijk. De HogeNood-app is echt een nuttig middel en meegaan met de tijd is goed. Daar ben ik van overtuigd, maar sommige basisbehoeften moeten daar niet als een nieuwe standaard onder geschoven worden.
Over het deelnemen aan de samenleving gesproken. Niet alleen blijven mensen langer in de stad wanneer er voldoende toiletgelegenheid is, maar ze geven er daardoor ook meer uit wat dus goed is voor de middenstand. Bovendien staat in het ‘VN-verdrag Chronisch zieken en gehandicapten’ beschreven hoe mensen met een beperking gewoon deel uit moeten blijven maken van de maatschappij. Daar ligt zeker een taak bij de overheid en die kan je niet zondermeer opleggen aan het bedrijfsleven in Harderwijk door ervan uit te gaan dat iedere ondernemer zijn toilet beschikbaar stelt. Een openbaar toilet zou vanuit de plaatselijke overheid een blijk van erkenning zijn van dit VN-verdrag. Bovendien wordt in gemeenten waar wel een openbaar toilet is geplaatst dit zeer gewaardeerd door de bevolking en de bezoekers. Wellicht dat de Gemeente Harderwijk eens contact kan leggen met de gemeentes Utrecht, Hilversum, Rotterdam, Tilburg of het Westland die hierin het goede voorbeeld geven. Ik kom geregeld in Albanië, één van de armste landen van Europa. Het is toch van de zotte dat ik daar in een nieuw winkelcentrum nabij de hoofdstad Tirana wel een gedegen en goed aangegeven openbaar (en zelfs geschikt voor mindervaliden) toilet tref en dat Harderwijk daar niet aan wil beginnen?
Ik roep daarom de Gemeente Harderwijk bij deze graag op om even te kijken naar de hieronder afgebeelde factsheet ‘Gastvrij, Toegankelijk en Schoon meer toiletten in Nederland’ en durf dan nog eens te zeggen dat de noodzaak er niet is. Ik heb namelijk veel punten in dit relaas nog niet eens aangestipt, zoals de kans op gezondheidsproblemen bij onvoldoende toiletgelegenheid, met name bij heet zomerweer. Ik heb voorafgaand aan de schriftelijke vragen aan het college van Burgemeester en wethouders bij de fractie van de Christen Unie al een pleidooi gehouden, maar ik ben zeer bereid om mijn verhaal ook aan de gemeenteraad te doen.
Ter illustratie schreef ik al eens over situaties waar ik als iemand met een blaasbeperking tegenaanloop bij het vinden van een geschikt openbaar toilet in mijn artikel: Mindervaliden lopen al jaren voor op de genderneutraal-discussie.
Al ruim een jaar mag ik me de trotse bezitter noemen van een BMW 520d High Executive uit 2006. Niet de nieuwste auto, maar wel afgeladen met heel veel opties. In combinatie met de smeuïge en tegelijk relatief zuinige motor maakt dat de auto tot een geweldig vervoermiddel voor de bijna 60.000 kilometer die ik op jaarbasis afleg. Zoals ik altijd doe met mijn auto’s, meldde ik me aan voor de bijbehorende club; de BMW 5-serie Club Nederland. Behalve veel gelijkgestemden, tref je er ook veel kennis en vakmanschap. Je ontmoet daardoor bovendien heel toffe lui, maar soms wel noodgedwongen… zoals bij het kapot gaan van mijn CCC navigatie en boordcomputer.
Want bij een dikke auto hoort helaas soms ook dikke panne. Toen ik de auto in 2017 bij Monsma Auto’s kocht, verkeerde de BMW in zeer goede conditie. Maar na meer dan een halve ton aan kilometers bovenop de 184.000 die er al op de teller stonden, kan er natuurlijk wel eens iets stuk gaan. Bovendien moet ik erkennen dat de wagen weliswaar heerlijk rijdt, af en toe denk ik dat de Duitse fabrikant hun blauw-witte propellorlogo over een Alfa Romeo schildje heeft geplakt. Storingen is zo’n auto van de generatie E60/E61 niet vreemd. Waarschijnlijk ligt dat aan de vroege CAN-bus-elektronica die erin zit. Alles wat er op zit en alles wat vervangen wordt, moet opnieuw worden uitgelezen of ingeleerd. Doe je dat niet, dan is het wachten op een volgende storing.
Eén van de opties in mijn auto betreft een uitgebreid navigatiesysteem met boordcomputer, de zogenaamde CCC. Vroeg of laat gaat die een keer kapot. Kennelijk komen de auto’s nu een beetje op de leeftijd dat dit massaal gebeurt, want op het forum van de BMW 5-serie Club op facebook zie je geregeld een gefrustreerde eigenaar voorbij komen met dit probleem. Een paar weken geleden was ik ook aan de beurt. Ik bedacht me net tijdens een rit de avond ervoor nog dat ik van geluk mocht spreken dat mijn CCC-unit nog prima functioneerde. De volgende ochtend startte de navigatie nog wel op, maar ging steeds uit. Ik probeerde het nog te resetten en dat hielp eventjes. Telkens weer viel het apparaat echter weer uit en daarmee ook de radio, parkeersensoren, carkit en boordcomputer. Een nieuwe kost zo’n duizend euro, dus dat betekent een flinke aanslag op de portemonnee. Toen ik via het forum Dani Saber leerde kennen die deze apparaten zei te repareren en bovendien op een redelijke afstand van mijn huis werkte, hoefde ik niet lang na te denken. Hij mocht wel een poging wagen.
Zijn naam kwam vaker bovendrijven op het forum als iemand die verstand van zaken had. Bovendien bleek de monteur erg prettig in de omgang. Al snel werd een datum geprikt en reisde ik af naar Almere, waar Dani zijn werkzaamheden uitvoert. Wie de grote, glimmende dealer-showrooms van BMW kent, moet even wennen aan het kleine pand dat enigszins achteraf op het industrieterrein gevestigd is. Toch voeren ze er van alles uit, van regulier onderhoud tot schadeherstel. Noem het maar een stadse versie van een dorpsgarage. Dani ging even voor mijn klusje zitten en omdat ik een medeforumlid ben, was hij zelfs zo vriendelijk om het apparaat voor me uit en in te bouwen. Wat een prettige service! Terwijl Dani het uitgebouwde apparaat repareerde, kon ik er weer vandoor.
Na een paar dagen had hij de klus geklaard. Behalve het moederboard bleek er ook een printplaatje stuk te zijn. Die verving hij daarom ook maar. Geen gedoe met bijkomende kosten overigens, want onder de vaste prijs rekende hij dat stukje extra werk ook. Het inbouwen ging nog sneller dan het eruit halen, dus binnen een half uurtje kon ik weer op pad. Tot nu toe werkt alles prima, en dat voor ongeveer een derde van de nieuwprijs die de BMW-garage vraagt voor de vervanging van de CCC. Bovendien geeft Dani een jaar garantie op zijn werk, dus mocht er nog een storing voordoen dan kom ik nog eens bij hem terug. Dat doe ik sowieso wel, want als hij de grote beurt net zo netjes doet als deze reparatie dan rijd ik graag weer eens naar Almere. Je kan Dani Saber bereiken op: 06-48174323.
Veel leesplezier!
Een gedicht over het gevoel van vrijheid in de bergen…
…en het loslaten van alle dagelijkse beslommeringen. Onderstaand gedicht schreef ik tijdens een vakantie in de bergen. Ik kreeg een heerlijk gevoel van vrijheid. Het opgaan in de natuur en het besef hoe klein we eigenlijk maar zijn is enorm indrukwekkend. Even is er dan geen stress en even zijn er dan geen zorgen. Toch besef je vroeger of later dat het gewone leven thuis weer op je wacht. De herinnering blijft, maar helaas komt die samen met een gevoel van heimwee en weemoed. Mijn lieftallige eega en ik zijn inmiddels weer terug van die vakantie en weer opgegaan in het dagelijkse leven en verlangen nu al weer terug naar de bergen. Hoog uitstekend over de dalen… Geniet van het gedicht, zoals ik ook genoot van het schrijven over deze beleving. Veel leesplezier!
Denkend aan zo veel,
Maar alles vergeten,
Alsof de bergen als muren,
De gedachten weren,
Van de drukte van thuis,
Zonder de zorgen,
Alsof de stress verdwijnt,
Met de vogels,
Die ze wegbrengen,
Over de toppen,
Van de bergen.
Het zijn de pieken,
En dalen,
Van het leven,
Die zich aftekenen,
Tegen de bergen,
Waarbij de donkerste wolken,
Van je wegtrekken,
Gestuwd door thermiek,
En vervliegen in de lucht,
Over de toppen,
Van de bergen.
De vrijheid die je voelt,
Laat zich duidelijker zien,
Naarmate je dichter,
Stijgt naar de zon,
Die zijn lichtstralen verspreidt,
Over beide kanten van de kam,
Aan de ene kant vrijheid,
Aan de andere kant verplichting,
Als we kijken,
Over de toppen,
Van de bergen.
Gedicht over vrijheid en zorgen door Ragasto, de schrijvende schrijverHet is hot, de discussie over genderneutraal Nederland. Mensen met een ander, twijfelachtig of afwezig geslachtsgevoel maken van een niche de norm. [Lees meer…]
