Wachten op mijn rolstoel voor het echie

Het loopt, maar niet op rolletjes

Deze keer heb ik even een korte blog geschreven. Het is, terwijl ik dit schrijf, De Week van Zorg en Welzijn 2019. Het inspireerde me om een korte update te geven over de zorg en welzijn die ik dankbaar ontvang, maar waar ik soms ook keihard voor moet knokken, of waarvan ik soms gelaten moet proberen mijn geduld te bewaren. Neem bijvoorbeeld de stand van zaken omtrent mijn rolstoelaanvraag. Het loopt, maar niet op rolletjes. Ik ben dus aan het wachten op mijn rolstoel voor het echie.

De Week van Zorg en Welzijn

De Week van Zorg en Welzijn vindt in 2019 plaats van 11 tot en met 16 maart. Honderden zorg- en welzijnsorganisaties openen hun deuren om te laten zien wat werken in zorg en welzijn is. Eén van de doelen ervan is om mensen kennis te laten maken met het werken in de sector. Dat is hard nodig. Vooral mensen met passie, die echt het verschil willen maken voor een ander, zijn in mijn ogen welkom.

Blij

Nu ik zelf te maken heb met zorg- en hulpvragen voor onder andere Axiale Spondyloartritis (in de volksmond de Ziekte van Bechterew), merk ik hoeveel verschil er in organisaties en medewerkers zit.

Wie mijn vorige blog ‘Wie de orthopedische schoen past trekke hem aan’ heeft gelezen, merkt dat er bijvoorbeeld aan passie bij de orthopedisch schoenmakers van Schonagen geen gebrek is. Daar word ik gewoon blij van.

Rolstoel en handbike

Maar er is ook een andere kant die soms wanhoop, boosheid, ongeduld en verdriet veroorzaakt. Vanuit de Wet Maatschappelijke Ondersteuning kunnen bepaalde hulpmiddelen en diensten verstrekt worden door de gemeente waar je woont. En in tegenstelling tot veel berichten over WMO-consulenten in het algemeen, ben ik uitermate tevreden over de dame die mijn aanvragen voor hulpmiddelen behandelt. Niet alleen zette ze na het keukentafelgesprek in no time de huishoudelijke hulp aan het werk, ze startte meteen de procedure voor mijn aanvraag voor een rolstoel en handbike.

Krantenartikel

Normaal gesproken moet je na de aanvraag binnen zes weken bericht krijgen over de verdere afhandeling. Het bevreemde me dan ook, dat ik na twee maanden nog niets vernomen had voor de passing van een rolstoel. Totdat een krantenartikel in ons plaatselijke sufferdje me de schrik om het hart deed slaan. Een conflict tussen leverancier Het Hulpmiddelencentrum (HMC) en een aantal samenwerkende gemeentes, had mijn gemeente ertoe doen besluiten om het contract met HMC op te zeggen. Precies tijdens mijn aanvraagprocedure.

Al lang en breed

Ik voelde de boosheid al weer opborrelen. Gelukkig mag ik bij dit soort zaken altijd beroep doen op mijn ergotherapeut zodat ik mijn energie niet nodeloos verspil aan dit soort emoties. En zoals eerder al geschreven, zijn ergotherapeuten ook echt goud waard. Ze klom voor me in de telefoon en wat bleek? Het HMC had de order al lang en breed vanuit mijn WMO-consulente binnen, maar weigerde me op te roepen voor een passing. Het zou inderdaad te maken hebben met het conflict met de gemeentes. Daar kan je met je pet toch niet bij? Dat je als klant met zo’n hulpvraag de dupe bent van een conflict binnen het toch al ingewikkelde stelsel van deze zorgverlening.

Spannend en emotioneel proces

Het gaat notabene om een rolstoel, een eerste levensbehoefte om weer zo veel als mogelijk onderdeel uit te kunnen maken van de maatschappij. En bij een eerste rolstoel is dat toch al een spannend en emotioneel proces. Nu staat internet vol met negatieve verhalen over deze leverancier, maar wanneer je zelf lijdend voorwerp bent van hun mogelijke wanprestaties snap je pas goed dat er in de zorg- en welzijnssector dus ook partijen zijn die de klant niet bovenaan hun prioriteitenlijstje hebben staan.

Hulpmiddelencentrum of Medipoint

Gelukkig kwam wederom mijn WMO-consulente in beeld met haar voortvarendheid. IJzer met handen breken, kan ze nog net niet. Toch heeft ze haar uiterste best gedaan om de boel te bespoedigen. De gemeente mag namelijk elke maand vijf casussen doorspelen naar een alternatieve leverancier, in dit geval Medipoint die ook mijn geleende transportrolstoel verzorgde. En dat is gelukt, waardoor ik nu ook op de lijst sta voor een rolstoelpassing bij dat bedrijf. Ik ben benieuwd hoe snel Medipoint die passing op de agenda zet, want ook daar is een afhandelingstijd van meerdere maanden tot aan de levering geen uitzondering meer. Zouden die grote bedrijven überhaupt nog inzien hoe belangrijk een rolstoel is voor een mens?

Ik zit nu immers al zo lang achter de geraniums, dat zelfs die inmiddels zijn uitgebloeid. Ik wil er dus weer op uit, helemaal met het voorjaar in aantocht. Ik houd jullie op de hoogte! Zo kan je hier verder lezen over mijn strijd om een rolstoel. Daarna leek er een positieve draai te komen en kreeg ik een volledig op maat gemaakte rolstoel van TNS. Over die TNS Notos, schreef ik het drieluik ‘Mijn rolstoel op maat is hightechie voor het echie’ om uit te leggen hoe bijzonder zo’n maatwerk rolstoel eigenlijk is. In deel 1 vertel ik over het frame met ergozit, in deel 2 over de rolstoelwielen en remmen en in deel 3 lees je meer over het zitkussen, de bekleding en overige aanbouwdelen.

Bedankt zover Medipoint!

Dit artikel ‘Wachten op mijn rolstoel voor het echie’ is al weer deel 7 van mijn reeks blogs over mijn ervaringen met de ziekte van Bechterew. Voor de andere delen, kan je snel doorklikken naar:

• ‘Bechie voor het echie‘ (deel 1),
• ‘Michael Jackson voor het echie‘ (deel 2),
• ‘Mijn gevechterew met Bechterew‘ (deel 3),
• ‘Blabla over een Bechterew-keukenla‘ (deel 4),
• ‘Gehandicaptenexamen voor het echie‘ (deel 5) en
• ‘Wie de orthopedische schoen past trekke hem aan‘ (deel 6)

Maar ik schrijf ook leuke blogs over andere onderwerpen.

Veel leesplezier!