Wachten, wachten, wachten, op mijn wagentje…
Ik heb wel eens eerder geschreven dat het managen van een chronische ziekte soms een heuse dagtaak is. En dat het schrikbarend is hoe weinig besef er bij de grotere partijen in de hulpmiddelenbranche lijkt te zijn voor de impact die fouten en vertragingen hebben op hun doelgroep. Soms voelt het wel eens alsof het knokken met (of oeverloos wachten op) dat soort ‘hulpverleners’ een grotere beperking in mijn leven is dan mijn aandoeningen an sich. Afspraken zijn ineens toch geen afspraken, financieel gewin staat bij die grote bedrijven ver boven service en klantgerichtheid en het simpele ‘Tja… Sorry, we kunnen er niets aan veranderen’ als dooddoener heb ik inmiddels iets te vaak gehoord. In dit geval betreft het het autoaanpasbedrijf waar ik mijn toekomstige auto moet laten ombouwen naar handbediening en waar mijn rolstoelliftje moet worden ingebouwd.
Tekst: Ralph Stoové
Foto’s: Derks Bedrijfswagens en Ralph Stoové
Vrijheid, onafhankelijkheid, zelfstandigheid
MOET inderdaad, want de overheidsinstantie die de aanpassingen betaalt heeft daar een contract mee, dus vrije keuze voor een ander aanpassingsbedrijf heb ik in deze niet. Dat valt mij dus ook op. Dat het vaak de bedrijven zijn met dat soort contracten met UWV, WMO, etc die het laten afweten. En dat terwijl je als mens met een beperking daar van op aan wil en zou moeten kunnen. Zij zijn immers de expert, toch? Bovendien klop je daar aan voor hulp. Natuurlijk is autorijden in mijn geval ook hobby. Maar primair betekent het weer de weg op kunnen voor mij: vrijheid, onafhankelijkheid, zelfstandigheid en participatie in de samenleving.
Gehandicaptenrijbewijs
Ik ben al sinds vorig jaar zomer (2020) bezig met het behalen van mijn ‘gehandicaptenrijbewijs’. Door o.a. de pandemische maatregelen liep dat al vervelende vertraging op waar niemand wat aan kon doen. In maart (2021) had ik echter mijn benodigde codes eindelijk op mijn rijbewijs. Diezelfde maand had ik ook een auto uitgezocht en de boel officieus rond met het UWV. En eerlijk is eerlijk, het UWV wordt vaak beschimpt, maar afgaande op mijn persoonlijke ervaringen met zowel deze instantie als de contactpersonen heb ik alleen maar lof! Alles was al geregeld. De bedrijfswagendealer had de auto in april al afleverklaar staan, het CBR had alle benodigde aanpassingen geregistreerd en het UWV stond ook klaar voor de laatste afhandeling en had het autoaanpassingsbedrijf de opdracht gegeven.
Verbazing en teleurstelling
Dat bedrijf moest alleen nog even wat onderdelen bestellen die niet zomaar op de plank liggen. Niet zo gek, gezien de technische bijzonderheden. Bovendien hadden ze het erg druk. Maar uiterlijk eind mei moest mijn Mercedes-Benz V-klasse toch echt wel zijn ingepland. Uit zelfbescherming hield ik daarom al rekening met begin juni. Een maand wachttijd is balen, maar het bood in ieder geval duidelijkheid. Toen ik echter half mei nog niets gehoord had, besloot ik maar weer eens te bellen. Gestamel en wat vage antwoorden volgden en ik zou later die dag worden teruggebeld. Ik voelde hem al aankomen. Dit ging niet goed. Ze belden inderdaad terug. Een of andere vage toezegging kwam dat ze het voor elkaar hadden gekregen om op 21 juni de klus in te plannen. WAT??? Ik stak mijn verbazing en teleurstelling niet onder stoelen of banken. Met het gebruikelijke ‘Tja… Sorry, we kunnen er niets aan veranderen’ werd het telefoontje afgesloten. Daar kon ik dus werkelijk niets mee. Weer een maand vertraging dus en ik kreeg het idee dat ze gewoon de boel vergeten of verkl… hadden. En als ik niet zelf gebeld had, zat ik nu nog te wachten.
Zwart-op-wit
Met mijn toch al beperkte energie en groeiende boosheid en verdriet kon ik het niet aan weer te bellen. Ik was inmiddels uitgeput van al het geregel. Toch moest ik van mezelf aan het bedrijf duidelijk maken wat dit met me deed en dat ik eerlijk antwoord wilde of ze de boel dus vergeten waren. Fouten toegeven blijft lastig, maar het is tenminste wel eerlijk. Ik klom in de mail en vroeg nadrukkelijk om me niet te bellen, maar te mailen met antwoorden en verder te zoeken naar een oplossing. Enerzijds omdat ik het gewoon even qua energie niet meer aankon om erover te praten en anderzijds omdat ik vanaf nu alles zwart-op-wit wilde hebben.
Sorry, we kunnen er niets aan veranderen
Voel je het al aankomen? Ik werd teruggebeld. Ik nam dus niet op. Dat ging zo een paar oproepen door tot ik de volgende dag toch maar opnam. Jammer dat zelfs die nadrukkelijke wens van schriftelijk/digitaal contact niet gerespecteerd werd. Het bedrijf gaf in het gesprek in ieder geval de fout toe. Er was bij de toeleverancier een fout gemaakt en vervolgens waren ze het vergeten om recht te zetten en in te plannen. Ze gingen nu alsnog de juiste onderdelen bestellen. Mocht er eerder plek vrij komen, dan werd getracht de boel eerder in de agenda te zetten. Niet dat ik daar enige fiducie in heb, maar goed. Dat liet ik ze merken ook, waarop het gesprek maar werd afgesloten: ‘Tja… Sorry, we kunnen er niets aan veranderen’.
Sorry, daar kan ik niets aan veranderen
Nee, dat zal wel niet. Ik houd 21 juni daarom maar gereserveerd in de agenda, waarna er ook nog enige tijd overheen gaat voor de klus klaar is. Met een beetje geluk kan ik dan in juli eindelijk weer rijden; met deze schitterende aangepaste Mercedes-Benz V-klasse Avantgarde AMG-line. Gelukkig heb ik voor mijn andere hobbyauto straks wel vrije keuze waar ik die laat ombouwen. (Volg op instagram het account ‘RaGaSto Adapted VW Golf Mk2’ voor de restauratie en aanpassingen van dit erfstuk) Daarvan betaal ik de aanpassingen immers zelf. Ik had ooit de intentie uitgesproken om die auto ook bij dat bedrijf te laten aanpassen. Maar dat kunnen ze natuurlijk op hun buik schrijven. Ik zal het ze binnenkort vast even mededelen: ‘Tja… Sorry, daar kan ik niets aan veranderen’…
Ongeveer tweeënhalf jaar na dit artikel kreeg mijn ‘mooiste rolstoelbusje van Nederland’ enkele nieuwe aanpassingen. Zo kwam er een plateaulift (een opvouwbare rolstoellift) achterin mijn bus en een zesweg verstelbare bestuurdersstoel. Daarover kan je meer lezen in ‘Plateaulift in mooiste rolstoelbusje van Nederland‘.
Als miniblog op mijn RaGaSto-facebookpagina
Dit artikel is eerder als ‘miniblog’ geplaatst op mijn RaGaSto-facebookpagina. Neem er maar eens een kijkje en volg die pagina dan ook meteen, zodat je als eerste op de hoogte bent van mijn nieuwste avonturen en publicaties.
UPDATE 04-06-2021: En ja hoor… het thema van de loze excuses kwam weer terug: ‘Tja… Sorry, we kunnen er niets aan veranderen’ 🤦🏼♂️.
Want het betreffende bedrijf zag weinig in mijn tegenvoorstel om het leed van het langer wachten dankzij hun fout te compenseren. De autoaanpasser had eerst gekeken of het mogelijk was om de auto toch eerder in te plannen. Primair zou dat het fijnste zijn natuurlijk. Er werd geopperd om de wagen alvast op 7 juni te brengen, zodat de monteurs er tussendoor MISSCHIEN alvast aan konden werken. Daarbij geen enkele garantie dat de ombouw dan ook daadwerkelijk eerder klaar zou zijn dan wanneer ik op 21 juni de bus daar neer zou zetten. En aangezien het bedrijf in een eerder stadium nog had aangegeven dat het qua ruimte en veiligheid mogelijk niet handig was om zo’n V-klasse daar steeds buiten te hebben staan als er niet aan gewerkt werd, vond ik dat idee nou niet echt aantrekkelijk. Omdat alle financiële regeling van zowel de belastingdienst als het UWV pas in gaan vanaf mijn ingebruikname ervan, zou het me bovendien honderden euro’s extra kosten door de V-klasse eerder op mijn naam te laten zetten en die twee weken bij dat bedrijf te hebben staan. Dat noem ik dus niet bepaald een compensatie.
Ik stelde daarom voor om dan, ondanks dat ik nog steeds baal van de onnodige vertraging, toch de 21ste juni te noteren voor het starten met inbouwen van de aanpassingen.
Om me tegemoet te komen voor het ongemak stelde ik iets anders voor. Omdat voorzieningen vanuit het UWV in principe zo goedkoop mogelijk moeten zijn zolang ze maar adequaat zijn (wat ik volledig snap aangezien het belastinggeld kost), zal de overtrekhoes voor de knipperlichtbediening aan mijn hoofdsteun in een ‘standaard zwarte stof’ uitgevoerd worden ipv het te matchen met de leerkleur van mijn stoelen. Het leek mij een mooi gebaar van de autoaanpasser wanneer die ipv die standaard stof de boel zou maken in dezelfde bruine kleur leer van mijn interieur. Maar daar zag het bedrijf niets in, want dan zouden ze dat leer moeten kopen. Of ik moest zelf het leer aanschaffen en meenemen. Eh… wat begrijpt dat bedrijf niet aan compensatie? Of als ik de zwarte stof echt lelijk vond, konden ze de knopjes van het knipperlicht rechtstreeks in de leren hoofdsteunen maken. Klinkt leuk, maar dat raadde het bedrijf me eerder nog af, omdat dat niet mooi werd en er dan geen mogelijkheid meer is om daar dan nog wat qua plek aan te veranderen. Niet tof dus dat ze dat nu alsnog voorstelden om er maar vanaf te zijn. ‘Tja… Sorry, we kunnen er niets aan veranderen’, kreeg ik als antwoord. Ik had eigenlijk al niet anders meer verwacht inmiddels.
Dat is natuurlijk allemaal niet leuk. Ik kan begrijpen dat er zaken zijn die ze niet altijd in de hand hebben, maar dan verwacht ik wel dat ze me hiervan tijdig op de hoogte brengen en ik niet zelf moet gaan bellen om te vragen hoe het zit. Ik hoop dat je deze keer op het afgesproken tijdstip je wagen aangeleverd krijgt. Succes!
Thanx! Dat was ook precies mijn gedachte. Maar gelukkig zijn ze afgelopen week dus ermee aan de slag gegaan en wordt de bus komende week waarschijnlijk al afgeleverd. Ik kan niet wachten, maar het einde is dus in zicht.
o om gillend razend gek van te worden. En dan kan je nog niet eens zeggen: laat maar ik ga naar een ander….en dat weet zo’n bedrijf…Ik zie dat het maandag zover moet zijn: ik duim voor je!
Dank je wel Felice! Afgelopen maandag was het dan inderdaad zover en ze zijn gelukkig dusdanig voortvarend aan de slag gegaan dat de bus (te volgen op instagram) komende week waarschijnlijk al klaar is en afgeleverd wordt. Dan kan ik weer genieten en meedoen in de samenleving en er met mijn lieftallige eega weer lekker op uit trekken met tripjes en vakanties. Heerlijk!
Niet te geloven, wat er allemaal te lezen is wat er aan de hand is. Succes as maandag.
Klopt Peter, soms is het nauwelijks te bevatten wat er allemaal op mijn bordje komt. Maar ik probeer alles in vertrouwen bij Hem neer te leggen, wetende dat God voor ons zorgt. Maar het is soms zwaar en afzien, ook al ben ik tegelijk ook heel erg dankbaar voor wat ons gegeven is. Want er gaat, zelfs in de moeilijke omstandigheden, ook heel veel wel goed gelukkig. Dusdanig zelfs dat ik van sommige dingen enorm kan genieten. Daarom vond ik het leuk om over de nieuwe rolstoelbus een spciaal instagramaccount te starten waar mensen het project kunnen volgen. Want zoiets moois mag gezien worden. Niet zozeer om te pronken, maar om te laten zien wat voor gave oplossingen er zijn om weer meer en meer mee te kunnen draaien in de maatschappij met een beperking. Mocht je het leuk vinden en instagram hebben, dan kan je dat account volgen op: https://www.instagram.com/wheelchair_vclass/
Inmiddels is het 21 juni, dus zal het toch echt gaan gebeuren. Hopelijk heb je jouw auto snel!
Dat klopt Rosalyn! En gelukkig kon ik inderdaad 21 juni terecht bij de autoaanpasser. De bus werd er die ochtend keurig afgeleverd en ze zijn meteen hard aan de slag gegaan om de aanpassingen erin te bouwen. Aankomende week zou de rolstoelbus zelfs al klaar kunnen zijn. Mocht je het leuk vinden om het project van deze bus te volgen, dan heb ik goed nieuws. Ik ben zo blij met het voertuig dat ik er een speciaal instagramaccount over ben gestart. Dat kan je volgen op: https://www.instagram.com/wheelchair_vclass/