Review toegankelijkheid van Van der Valk Hotel Avifauna

Toegankelijkheidsreviews

Nu het qua medische beslommeringen even rustig is in huize Stoof, gaan mijn lieftallige eega en ik er veelvuldig op uit voor minivakanties en weekendjes weg. Alsof we de schade van de afgelopen vijf jaar moeten inhalen, hebben we inmiddels al veel leuke bestemmingen bezocht. Zo kwam ik op het idee om over de toegankelijkheid daarvan wat reviews te schrijven. Ik trap af met onze meest recente reis. In dit geval dus van de toegankelijkheid van Van der Valk Hotel Avifauna.

Toegankelijkheid van Van der Valk Hotel Avifauna

Deze review van de toegankelijkheid van Van der Valk Hotel Avifauna in Alphen aan den Rijn betreft alleen het hotelcomplex. Het naastgelegen vogelpark Avifauna heb ik niet meegenomen in de review. Die dierentuin met voornamelijk vogels is trouwens de moeite waard. Ook rolstoelgebruikers kunnen in het park nagenoeg overal komen. Slechts op een paar plekken had ik even een duwtje nodig van mijn lieftallige eega om over wat lastiger wegdek en heuveltjes te komen. De extreem steile hellingbaan bij het restaurant in de dierentuin is echter niet te doen.

Een papegaai op de hand van Ralph. Ralph draagt een polshandspalk en silversplints om zij  vingers en heeft een bril op. De papegaai is felgekleurd met groen, oranje, geel en blauw, De foto is gemaakt in vogelpark Avifauna.

Mindervalidenkamer of mindervalide kamer?

Ik had een mindervalidenkamer geboekt. Sowieso een rotwoord, want ik ben niet minderwaardig zoals de term ‘mindervalide’ letterlijk impliceert. Bovendien adverteert Van der Valk de kamer als ‘mindervalide kamer’. Yep, met twee losse woorden. Taalkundig best apart. De kamer is toch juist voor die zogenaamde ‘mindervaliden’? De kamer zelf is toch niet mindervalide? Alhoewel…

Een jaar of drie geleden boekten mijn vrouw en ik diezelfde kamer, nummer 101. Toen was ik nog parttime rolstoelgebruiker. Ik liep toen nog korte stukjes in huis (en dus ook in een ‘mindervalide kamer’). Toen voldeed de kamer prima. Nu ik fulltime roller ben, bleek dat ik de kamer toch een stuk minder praktisch vond. Natuurlijk let ik er door mijn gegroeide ‘gehandicaptenervaring’ meer op dan toen ik net chronisch ziek was. Ik probeer daarbij ook door de bril van andere mensen met een fysieke beperking te kijken.

Loshangend behang en stofnesten

De algemene leef- en slaapruimte is ruim voldoende qua formaat. Ik rolde er makkelijk doorheen en kon mijn rolstoel ook prima bij het gewone tweepersoonsbed parkeren. In onze kamer (kamer 101) zijn geen beugels of papegaaien rondom het bed, maar die heb ik zelf ook niet echt nodig. Rustend in dat bed vielen me al snel een paar zaken op rondom hygiëne en onderhoud. Dat op diverse plekken het behang loslaat, vergeef ik de uitbater. Dat er op de bedlampen en andere oppervlakken een dikke stoflaag zit niet.

Dat doet de deur eh… niet dicht!

Omdat ik door mijn urostoma makkelijk urineweginfecties oploop, let ik extra op hygiënische omstandigheden. Dat triggerde mij om de badkamer nader te inspecteren. Oei, het eerste slecht toegankelijke puntje was ontdekt. De badkamer heeft een vloer die maar liefst een centimeter of dertig hoger ligt dan de rest van de kamervloer. Iemand kwam vast tot de ontdekking dat een gewone drempel dan helemaal een horde vormt waar ze bij de olympische steeplechase jaloers op zijn. Dus moet je nu een flink steil en kort hellinkje op. Met voldoende armkracht en een vaartje kwam ik daar wel op.

Mijn lieftallige eega en ik houden veel van elkaar, maar kakken doe ik toch het liefst met de deur dicht. Mijn territoriale geurspoor walmt dan ook niet verder de hotelkamer in. Vind ze wel zo prettig. Ik wilde na binnenkomst dus de deur sluiten, maar ik kon mijn kont er niet keren. Met wat acrobatiek lukte het om mijn handbewogen rolstoel in tegenovergestelde richting te krijgen ten opzichte van hoe ik de badkamer was ingerold. Toen ik echter mijn arm uitstak naar de deurklink, roetsjte ik vanzelf de badkamer weer uit. Dat steile hellinkje hè, dat zat dus precies bij de deuropening. Ik denk dat iemand met een elektrische rolstoel echt niet uit de wielen kan in deze badkamer.

Toiletbeugels, douchestoel en alarmkoord aanwezig

Ik besef dat de behoeften van de ene persoon met een beperking anders kunnen zijn dan de behoeftes van de ander (en dan bedoel ik met behoefte dus niet die grote boodschap met de deur open), maar ook de rest van de badkamer liet wat te wensen over. Ja, er zijn toiletbeugels en er is een opklapbaar douchestoeltje. Zonder voldoende beenkracht om je tegen te houden, glijd je alleen tijdens het douchen van de fractioneel voorover hangende zitting af. Helemaal als je net je billetjes hebt ingezeept. Zit je dan op de grond. Gelukkig loopt er langs de randen wel een rood alarmkoord, dus er zal vast een hotelmedewerker zo vriendelijk zijn om je weer op te rapen. Op zo’n moment toch wel handig, die open badkamerdeur.

Vergeet voor het douchen trouwens niet de handdoeken van de handdoekenradiator te halen. Die hangt namelijk in de doucheruimte. Verder is er geen rekje, dus ik heb de handdoeken maar op de wastafel gelegd en over de toiletsteunen gehangen. Sowieso heeft de badkamer weinig aflegruimte. Links en rechts van de wasbak loopt een dun richeltje waar ik net aan mijn toilettas op kwijt kon. Om erbij te komen vanuit een rolstoel moet je wel heen en weer manoeuvreren. De hoogte en de afstand van de richel ten opzichte van de wasbak maken het er niet makkelijker op.

Spiegeltje, spiegeltje, bungelend aan de wand…

Ruimte om mijn stomamateriaal neer te zetten vond ik niet, dus die heb ik maar in de weekendtas gelaten en per keer eerst daaruit gehaald. Bij de stomazorg is een spiegel vaak wel handig. En hoewel er achter de wasbak een grote spiegel hangt, heeft die spiegel geen kantelfunctie. Dat heb ik thuis ook niet, maar menig rolstoeler heeft het wel nodig om de spiegel te kunnen kantelen om überhaupt iets van jezelf te kunnen zien. Ik gebruik thuis zo’n ronde draaibare hotelspiegel die aan zo’n klapstangetje zit. Gelukkig had onze hotelkamer die ook. Ik durfde die alleen niet te gebruiken, omdat het exemplaar bij Van der Valk Hotel Avifauna er wel heel triestig bijhing.

Ook de badkamer vond ik niet uitblinken qua properheid. De tegels en voegen tonen wat groezelig en voelden hier en daar vettig. De onafgewerkte gaten in de muur naast de wc laten zien dat er ooit een ander type toiletbeugel of iets dergelijks zat. Om te voorkomen dat ik bij de eerste de beste stomazakwissel een urineweginfectie zou oplopen, heb ik maar wat extra handenalcohol gebruikt.

Heerlijk ruim balkon, waar ik met de rolstoel niet op kon

Tijdens ons verblijf hadden we heerlijk weer. Ik wilde daarom het riante L-vormige balkon wel even uitproberen om een boekje te lezen in het zonnetje. Het balkon bood bovendien een fantastisch uitzicht… op mijn eigen ‘mooiste rolstoelbusje van Nederland’ dat in één van de vele en ruime gehandicaptenparkeerplaatsen stond. De drempel naar het balkon heb ik eenmalig overwonnen, maar ik heb het daarna opgegeven. Een enorme drempel bij de deur hield me letterlijk tegen. En dat terwijl in de omschrijving op de hotelwebsite staat dat de mindervalidenkamer drempelloos zou zijn.

Zo simpel om dat hoogteverschil met een drempelhulp op te lossen. Zowel de kamer als het balkon zijn immers ruim zat om zo’n goedkope en makkelijk toe te passen voorziening te plaatsen. Door het ontbreken van zo’n drempelhulp kon ik ook de deur niet vanuit de rolstoel sluiten. Ik kwam simpelweg niet van achter die vijftien centimeter hoge drempel bij de deurklink. Ook hiervoor bestaan simpele oplossingen. Plaats aan de binnenkant van de balkondeur een horizontale beugel en je kan vanuit een rolstoel de deur alsnog naar je toe trekken. Datzelfde idee is ook een tip voor die badkamerdeur. Dan had ik toch wat meer privé kunnen kakken.

Toegankelijkheid van restaurant in orde, als je er met je rolstoel eenmaal in bent

Tijd om een hapje te eten na al die inspanning. Het complex bij Van der Valk Hotel Avifauna bestaat uit diverse gebouwen, zoals een receptiegebouw, het hotelgebouw en het restaurant. De hellingbanen bij de receptie en het hotel zijn prima te doen, al moet je je bij het hotelgebouw wel regelmatig tussen de rokende gasten door rollen, die precies daar overdekt van hun sigaretje genieten. De hellingbaan bij het restaurant is er echter één van het niveau ‘schansspringen bij Garmisch-Partenkirchen’. Kanonne, wat een steile helling. Met goed fatsoen kwam ik daar zelfstandig niet op. Bovendien zitten er beginnende gaten in het wegdek van de hellingbaan. Wanneer je met je volle buik het restaurant verlaat en met een bloedgang daar vanaf sjeest, zorg er dan voor dat je voorwieltjes daar niet in blijven hangen. Lopen kan je dan nog steeds niet, maar vliegen des te beter!

De toegankelijkheid in het restaurant zelf was trouwens in orde. Hooguit zijn de randen onder sommige tafeltjes wat dik. Als langere, of hoger zittende, rolstoelgebruiker pas je dan niet zo goed onder de tafel. Het personeel had dat zelf kennelijk al door, want die vroegen zelf al bij een tafeltje of dat ging. Het scheelt wanneer je zoals ik maar één been hebt, dus ik legde die gewoon wat schuiner, waardoor het voor mij al was opgelost. Een eenvoudige drempelhulp kan de serre bij het restaurant trouwens nog veel toegankelijker maken. Zelfs mijn lopende, jonge vrouw struikelde een keer over het randje. Aangezien er ook veel oudere hotelgasten zijn, is dat toch wel een aandachtspuntje.

Het personeel verdient overigens een dikke pluim. Zo kwam een van de personeelsleden bij het ontbijt met de vraag of ik een dienblad wilde voor op mijn schoot. Topidee, want zo kon ik zonder morsen zowel mijn ontbijtbordje als mijn koffie zelf meenemen van het buffet naar de tafel.

Mindervalide kamer, DUS niet rolstoeltoegankelijk?

Al met al klinkt het nogal negatief, maar ik heb me met hulp van mijn vrouw uiteindelijk kunnen redden. Het hotel raad ik rolstoelgebruikers zonder sta- of loopfunctie echter af. Die bevinding deelden we, samen met onze opmerking over de hygiëne, tijdens het uitchecken ook met de receptie. De receptioniste zou de tips van een drempelhulp noteren, maar verklaarde: “We adverteren de kamer daarom als mindervalide kamer en niet als rolstoeltoegankelijke kamer.” Juist, daar had de receptioniste een punt. De kamer zelf is inderdaad mindervalide (oftewel minderwaardig) voor mensen met een rolstoel.

Dat Van der Valk Hotel Avifauna de term ‘mindervalide kamer’ gebruikt en dat je volgens het hotel zelf dus niet kan verwachten dat de betreffende kamer ook rolstoeltoegankelijk is, vind ik verwarrend. In mijn ogen impliceert de term ‘mindervalide’ wel degelijk dat er mensen met een beperking gebruik van moeten kunnen maken. Wellicht dat enige verduidelijking op de website bij het boeken handig is. Sowieso zou ik als hotel de ouderwetse, en voor veel mensen kwetsende termen, als ‘mindervalide’ of ‘invalide’ niet gebruiken. Zet er gewoon bij dat de kamer weliswaar is aangepast voor mensen met een beperkte mobiliteit, maar dat de kamer niet volledig geschikt is voor rolstoelgebruikers. Het schept duidelijkheid in de toegankelijkheid van Van der Valk Hotel Avifauna. Dat voorkomt teleurstellingen.

Ik had wat weinig foto’s gemaakt (dat doe ik de volgende keer beter). Wel heb ik veel gefilmd, dus bekijk hier het filmpje met de uitdagingen die ik als rolstoelgebruiker in het Van der Valk Hotel Avifauna tegenkwam. Als je dan toch op mijn Instagram zit, volg me dan ook meteen even om op de hoogte te blijven van mijn avonturen. Vind ik leuk!
Voor de moderne mens zonder Instagram, maar met TikTok heb ik het filmpje als iets kortere versie ook hier op mijn RaGaSto-TikTok gelaatst.

Plussen, minnen en tips voor het Van der Valk Hotel Avifauna:

Pluspunten:

– Er zijn genoeg gehandicaptenparkeerplaatsen die meestal ook ruim voldoende qua formaat zijn.
– Zonder extra kosten kan je als hotelgast direct vanuit het hotelterrein het vogelpark Avifauna in.
– De openbare ruimtes (lobby, restaurant, etc) zijn goed toegankelijk.
– Vriendelijk personeel.

Minpunten:

– De ‘mindervalide kamer’ is niet volledig rolstoeltoegankelijk.
– De kamer was erg stoffig en de badkamer zag er niet schoon uit.
– De badkamer is met een rolstoel te krap
– De kamer verdient onderhoud (loslatend behang, kapot spiegeltje in de badkamer, oude boorgaten in de badkamermuur, etc).
– De hellingbaan naar het restaurant is veel te steil.

Tips voor het hotel:

– Plaats drempelhulpen bij: de deur van de hotelkamer naar het balkon, bij de hoge randen van de serre bij het restaurant.
– Monteer een horizontale beugel aan de deuren van de badkamer en de balkondeur, zodat je die vanuit je rolstoel weer dicht kan trekken.
– Benadruk bij de schoonmaakploeg het belang van een goede hygiëne (lees: beter schoonmaken), met name voor veel mensen die een ‘mindervalide kamer’ nodig hebben.

Over de auteur

Plaats een reactie

Mobiele versie afsluiten