Bruikleenovereenkomst voor mijn prothese
Ik kreeg een brief vanuit mijn prothesemaker met daarin een bruikleenovereenkomst voor mijn prothese. Dus mijn prothese is niet mijn eigendom. Dat betekent dat iemand anders eigenaar is van mijn been, mijn kunstbeen of beenprothese dus. Best een gek idee vond ik dat.
Kunstbeen te leen
Ik snap de gedachtegang erachter overigens wel. Want de verzekering vergoedt het been en betaalt ook het onderhoud en reparatie van reguliere slijtage. Dat de beenprothese maatwerk is en dus op mijn lijf gebouwd en afgesteld, doet daar niets aan af. En het zal zo’n vaart ook vast niet lopen dat ik het tussentijds moet inleveren. Alsof ze dat metaal-met-rubber-en-plastic been aan iemand anders geven: “Alstublieft meneer de vers geamputeerde. Hier heeft u een tweedehands kunstbeen te leen. Hij is nog warm van de vorige gebruiker!” Aan een vrouw kan ook natuurlijk, maar met mijn schoenmaat 45 en een lengte van 1,90 meter lijkt me dat helemaal bijzonder.
Prothese is niet mijn eigendom
Net als bij mijn maatwerk rolstoel eigenlijk. Die wordt in opdracht van de WMO door Medipoint geleverd. Medipoint blijft als leverancier dus eigenaar van mijn rolstoel, ook al heeft de fabrikant die helemaal op mijn lijf en functies gebouwd. Bij mijn beenprothese ‘loopt’ het alleen via de zorgverzekering die de prothesemaker (in mijn geval ProReva) mijn kunstbeen laat maken. Dus de prothese is niet mijn eigendom. De prothesemaker blijft de eigenaar en de verzekeraar vergoedt de kosten en het onderhoud ervan. Ik weet niet waarom, maar bij mijn prothese voelt dat toch anders dan bij mijn rolstoel. Alsof het bij mijn kunstbeen persoonlijker voelt, omdat die echt een geamputeerd deel van mijn lijf vervangt. Als een stukje van mijzelf.
Mooie bepalingen in bruikleenovereenkomst voor mijn prothese
Toch zie ik een paar mooie bepalingen in de bruikleenovereenkomst staan. Zo staat er dat het been door mijn nabestaanden direct moet worden ingeleverd wanneer ik kom te overlijden. Dat snap ik wel, want het scheelt toch een beetje gewicht wanneer ze mijn kist naar mijn laatste rustplaats tillen. En bij een crematie zal dat metaal, plastic en carbon ook vast niet zo goed fikken als mijn weldoorvoede speklijf. Een andere bepaling is dat ik mijn prothese moet inleveren wanneer blijkt dat die niet meer nodig is. Niets tegenin te brengen natuurlijk, want je weet maar nooit wanneer ik ’s morgens ineens weer wakker wordt met twee voeten. Oh en uitlenen aan een ander mag ik ook niet. Dus mocht iemand plotseling zijn been kwijt zijn, kom dan niet bij mij zeuren, ok?
Wel betalen om de prothese te kunnen gebruiken
In die bruikleenovereenkomst staat indirect ook dat ik er netjes voor moet zorgen. Dat maakt het eigenlijk des te gekker dat de zorgverzekeraar het smeermiddel/de vacuümspray niet vergoedt. Gelukkig besloot prothesemaker ProReva aan de hand van mijn blog daarover zelf deze noodzakelijke spray aan haar klanten te vergoeden. Toch blijft het gek dat je door de verzekeraar verwacht wordt als klant en gebruiker van een beenprothese zelf dit goedje te betalen, terwijl je zonder die spray je prothese überhaupt niet kan gebruiken. Een prothese die dus feitelijk ook niet eens van de gebruiker is.
Orthesen zijn wel mijn eigendom
Het verschil tussen een orthese en een prothese is dat een orthese een lichaamsdeel ondersteunt en een prothese een lichaamsdeel vervangt. Ik heb ook een paar van die orthesen (spalken in normaal Nederlands) voor mijn handen en overgebleven voet. Die zijn echter wel mijn eigendom, net als mijn orthopedische schoenen. Wat dat betreft verbaasde het me toch wel een beetje dat ik een bruikleenovereenkomst moet tekenen voor mijn vervangbeen. Maar nogmaals, ik teken het graag hoor. Want zo’n kunstbeen zelf aanschaffen blijft een dure hobby. Bovendien moet er vast nog wel wat gesleuteld worden om de prothese nog enigszins bruikbaar te maken, dus dat valt ook onder dat contract.
Nieuw begin van een ander leven
Gezien mijn haatliefdeverhouding met mijn prothese voelt de bruikleenovereenkomst misschien nog wel meer dubbel. Want wie denkt dat na een amputatie de fysieke problemen zijn opgelost, kan ik uit de droom helpen. Natuurlijk heeft het verwijderen van mijn aangedane voet mijn leven gered en een heleboel levenskwaliteit teruggegeven, er komen ook een hoop andere problemen voor terug. Een amputatie is dus echt een nieuw begin van een ander leven. In de eerste plaats krijgen de meesten in mindere of meerdere mate fantoompijn of fantoomgevoel. Wat in mijn geval echter vooral de kop opsteekt is de praktische kant.
Combinatie
Ik ben daar met artsen en prothesemaker nog mee aan het stoeien om tot een oplossing te komen. De combinatie van een onderbeenprothese met mijn rolstoel werkt namelijk niet. Dus staat dat prothesebeen van iemand anders voornamelijk in de kast, stof te happen. In mijn eigen kast en in mijn eigen stof, dat dan weer wel.
Voet op sterk water
Wist je trouwens dat je geamputeerde been officieel wel eigendom blijft van jou als patiënt? Er zijn hier en daar ook verhalen bekend dat iemand na zijn of haar amputatie de eigen afgezette ledemaat mee naar huis nam. Ik vond dat niet echt een goed idee. Ook mijn lieftallige eega voelde er weinig voor om mijn gehavende, dode voet op sterk water op de schoorsteenmantel van ons boshuisje tentoon te stellen. Wel heb ik nog een film van de operatie, maar ik ben er nog steeds niet aan toe gekomen om die op mijn gemak even te bekijken. Over een paar dagen vier ik mijn ampuversary. Dan is het precies een jaar geleden dat ik mijn vleesbeen achterliet in het ziekenhuis. Misschien moet ik dan de popcorn er maar eens bijpakken en op de bank ploffen voor de real life versie van de film Saw.
Wil je trouwens op de hoogte blijven van mijn avonturen met mijn beperkingen? Volg me dan ook op mijn RaGaSto-instagram! [Sommige browsers doen wat moeilijk over het doorlinken naar die url, maar zoek dan maar even op RaGaSto op Instagram.]
Bijna alles was nieuw voor me. Ik wist dat niet. Het klinkt heel raar dat het niet je eigendom is. Je humor maakt me aan het lachen. Was dat je bedoeling?
Hoi Artitha,
Wat leuk dat je mijn blog weer gelezen hebt. En erom lachen is ook zeker de bedoeling hoor. Graag zelfs. Ik probeer altijd serieuze onderwerpen te benaderen met een portie humor. Om het luchtig te houden, maar ook gewoon omdat ik mensen graag vermaak met mijn schrijfsels. Het is ook vooral het aparte idee dat mijn been mijn been niet is. In de praktijk zal ik er verder waarschijnlijk niets of nauwelijks iets van merken.
Beste RaGaSto, zoekend naar waarom ik in hémelsnaam -na 44 jaar met een onderbeenprothese te (hebben) (ge) lopen- opeens een bruikleenovereenkomst toegestuurd krijg samen met mijn nieuwe liner, kwam ik hier op jouw site terecht. Geestige stukjes over jouw fysieke perikelen en niet gering wat jou allemaal overkomt! Zelf loop ik dus met onderbeenprothese, plus orthese (EVO) voor overgebleven been én wandelstok. Ook heb ik sinds een paar weken orthopedische schoenen. Dit i.v.m. wond/drukplekken gevaar aan echte voet en onderbeen. Deze zijn overigens linea recta de kast ingegaan:) Waar ik nieuwsgierig naar ben is waarom jij een prothese draagt (of in de kast zet!) die vacuüm trekt? En daardoor dus kennelijk niet altijd ‘op z’n plaats blijft zitten’. Is het voor jou niet veel handiger om een prothese met liner en bajonetsluiting te dragen? Die blijft zitten, of je nu zit, loopt of eens ergens tegenaan wilt schoppen. En een onderbeenprothese moet toch ook zó gemaakt kunnen worden dat je er prima mee kunt zitten in de rolstoel. Ik zit veel dóór mijn beperkingen en mijn prothese gaat alleen ’s nachts uit. Waarschijnlijk ook de reden dat de mijne echt altijd ruim voordat je weer een nieuwe mag (eens in de drie jaar) een soort van totaal op is. Enfin, na 44 jaar weet ik nu dus dat mijn prothese niet eens mijn eigendom is. Hilarisch.
Beste Renee,
Bedankt voor je berichtje en wat een overeenkomsten. Ik heb sinds vorige week ook een EVO voor mijn overgebleven voet (zie ook mijn filmpje daarover op https://www.instagram.com/reel/CkMHQdyIuKv/). Mijn amputatie was noodzakelijk door een wondziekte waardoor ik ook continu een wond had op mijn voet. Jammer dat je niet optimaal van je orthopedische schoenen gebruik kan maken en dat die meer in je kast staan. Beetje hetzelfde dus als bij mijn prothese. Misschien gaan we zo’n pin/bajonetsluiting nog uitproberen. Dat zlou de bevestiging voor het staan en lopen wel beter maken, omdat ik het vacuüm verlies. Ik verlies het vacuüm vooral door de korte stom, waardoor die ring hoog zit. De prothese pakt dat net en als de knie dan net te ver buigt dan zegt die ‘ploep’, haha… Maar omdat ik veel mijn rolstoel gebruik zou de druk van de pin mogelijk te veel zijn op mijn stomp en met mijn wondziekte is dat dus vragen om ellende. Ik kan door de liner mijn knie niet genoeg buigen om netjes in de rolstoel met de prothesevoet op de voetplaat te staan. Die steekt dus altijd wat uit en dat rolt niet fijn, omdat er dan eigenlijk weer een extra steun op mijn rolstoel zou moeten. Ik wil niet dat de 95% dat ik mobiel ben (en ook met prothese blijf) volledig in het teken staat met al die steunen om de resterende 5% te staan en lopen. Ook met zo’n bajonet zal de liner de maximale buiging van mijn knie te veel belemmeren. Dus vandaar dat ik eigenlijk helemaal klaar ben met mijn huidige prothese en onderbeenamputatie. Op het frustrerende af. Ik pak mijn prothese er dus alleen bij als ik echt even op twee benen moet of wil staan, zoals bij bramen plukken in onze tuin of even voor het gevoel als ik ga grasmaaien. Ik moet het dragen van mijn prothese dus echt plannen ipv dat ik met prothese aan gewoon functioneer in mijn rolstoel en uit kan stappen wanneer ik dat spontaan even wil of nodig heb. Hopelijk volg je mijn redenatie een beetje, en anders lees ik je vragen graag. Altijd bereid te antwoorden.
Dat van die bruikleenovereenkomst is inderdaad veelal nieuw. Steeds meer verzekeraars stappen over op zo’n constructie. Als je trouwens volgens de oude voorwaarden je prothese kreeg, dan kunnen ze volgens mij niet achteraf je eigendom afnemen en omzetten in een bruikleenovereenkomst. Dus check even goed welke voorwaarden er golden toen je jouw prothese kreeg. Vanaf een nieuwe verstrekking/nieuwe prothese zal je er dan helaas sowieso aan moeten geloven. Apart hé?
En bedankt voor je compliment. Dat vind ik altijd leuk om te lezen dat iemand mijn blogs kan waarderen.
Beste Ralph, wat leuk dat je gereageerd hebt op mijn bericht. En ik begrijp uit de stukjes die je schrijft dat jij echt een zéér nare wondziekte hebt. Deze heb ik niet, maar wonden zijn wél een groot probleem bij mij, het niet willen genezen althans. Mijn linker onderbeen is (op 20-jarige leeftijd, ben nu ruim 63) geamputeerd door een wond onder de ‘hak’ van mijn voet. Een wond die ik opgelopen had op mijn twaalfde. Dus er is acht jaar geprobeerd middels meerdere huid- en bottransplantaties mijn voet te redden. Niet gelukt. Jij hebt stukjes bot kunnen zien van jouw voet, ik zag vroeger ook mijn hele (hiel)bot (calcaneus) zitten bij het verwisselen van verband en vaak vielen er ook ‘gewoon’ stukjes uit. Maar goed, dat is vroeger. Wat ik belangrijk vind aan hetgeen jij schrijft is dat je bang bent dat de pin (die aan de liner bevestigd is) misschien teveel druk zou geven op jouw stomp met daardoor wéér ellende. Ik kan je verzekeren dat die pin zelf geen druk geeft. Althans niet met de liner die ik heb. Dit is er eentje van WillowWood (merk). Een prettige liner (slijt wel snel) die mij veel beter bevalt dan voorgaande dikke siliconen liners waar ik wél wonden door kreeg. Misschien een idee voor jou om eens te bespreken met de prothesemaker. Jij hebt een korte stomp, dat is vervelend. Begrijp je ‘plop’ verhaal helemaal. Ik had dat vroeger ook met een ander soort prothese. Die vloog regelmatig uit. Enfin, je maakt wel een hele hoop mee en ik hoop heel erg dat je een manier gaat vinden waarbinnen je toch ook profijt van je prothese gaat krijgen. En tot slot; mijn aangepaste schoenen zijn de kast in verdwenen, doordat ik -hoe lief de mensen die ze gemaakt hebben ook zijn en beseffend dat ze enorm hun best doen- erg schrok van het hoge ‘invalidegehalte’ waar het de esthetiek betreft. Ik schrijf dit bijna beschaamd. Want er is hard aan gewerkt. Misschien moet ik even wennen;)