Ferrari 308 GT4 Dino
Je moet wat wanneer je als autoliefhebber even genoodzaakt bent om binnen te blijven. Uit pure verveling heb ik eindelijk een excuus om internet weer eens af te speuren naar leuke voertuigen. Meestal verre van bereikbaar. Dat geeft niet, want dromen ervan is misschien wel net zo bevredigend als frustrerend. Zeker als je ontdekt dat een ooit nog enigszins bereikbare droom in een jaar tijd volledig uit je vingers glipt. Dat lijkt het verhaal van mijn favoriete auto, de Ferrari 308 GT4 Dino.
Passion 4 Classics
Eerder stond onderstaand artikel op een oude, vervallen, website waar vroeger veel bloggers actief op waren. Ik schreef dit artikel dus al eind 2015. Begin 2019 kreeg ik van Cees Stokman van Passion 4 Classics in Bussum foto’s tot mijn beschikking van de Ferrari 308 GT4 Dino die er te koop staat. Daarom heb ik dit artikel even opgefrist met zijn foto’s en verplaatst naar mijn eigen website. Ik heb over klassieke auto’s van dit bedrijf al vaker een artikel geschreven voor het tijdschrift Klassiek & Techniek, dus des te leuker dat je daarmee zo’n goede verstandhouding ontwikkelt die dit mogelijk maakt. Behalve heel veel leesplezier met onderstaande blog, wens ik je ook heel veel kijkplezier in de showroom van Passion 4 Classics. Ik heb geen enkel belang in het bedrijf, maar ben door de verhalen overtuigd van de passie van de medewerkers voor klassiekers en youngtimers.
Anti-Ferrari
Ja, werkelijk. Ik droom al jaren van deze Italiaanse pony. Nee, geen volbloed. Maar dat is voor mij nu juist één van zijn charmes. Ik noem de auto daarom ook vaak de anti-Ferrari. Het model kwam in 1973 op de markt, maar niet als Ferrari. Oorspronkelijk vond je op heel de koets niet eens een Ferrari-logo terug. De overleden zoon van Enzo Ferrari, Dino, stond zijn bijnaam af. Daarmee kwam de Dino 308 GT4 meteen in de schaduw te staan van de illustere voorganger, de Dino 206 en 246.
Marcello Gandini van Bertone
Het ontwerp was des te opvallender. De rondingen die de eerdere oer-Dino had, waren compleet verdwenen. De hoekige lijnen waren duidelijk niet het werk van het bekende ontwerpbureau van Pininfarina. Die was hoofdzakelijk verantwoordelijk voor Ferrari’s ontwerpen. Het moet voor Pininfarina helemaal confronterend zijn geweest dat één van zijn voornaamste concurrenten de bolide had getekend. Marcello Gandini, van designstudio Bertone, had de strakke vierpersoons coupé vorm gegeven. Hij was ook degene die de Lancia Stratos en de Lamborghini Urraco ontwierp.
Lamborghini
Er gaan zelfs geruchten dat het ontwerp van deze ‘tweede generatie’ Dino een aangepast ontwerp was op basis van de afgewezen schetsen die Bertone in eerste instantie voor de Lamborghini Urraco inleverde. Was het niet eveneens Lamborghini die het levenslicht zag door de ontevredenheid van een Ferrari-klant over de producten uit Marenello? Het sterkt mijn goedbedoelde geuzennaam voor deze auto als anti-Ferrari.
Middenmotor
Met de achtcilinder motor in het achterste deel van het midden en plek voor vier personen, ontstond er een bijzondere lay-out . We zien het in ieder geval maar weinig toegepast. Tenminste niet met vier zitplaatsen. De opstelling van een V8 als middenmotor hebben we sindsdien in diverse populaire Ferrari’s terug gezien. Kijk maar eens naar een Ferrari 308 en 328, de 348 en de F355 tot aan de 360 Modena, F430, 458 Italia en de meest recente 488 GTB.
Dino of Ferrari?
In de loop van de productiejaren tot en met 1980, kreeg de Dino vanuit het moederconcern een steeds prominentere positie als Ferrari. Het zorgde toen, maar ook later, voor nogal wat verwarring. Was het nou een Dino? Of was het nou een Ferrari? Vanaf 1976 stond de Dino 308 GT4 in ieder geval als Ferrari 308 GT4 Dino op de prijslijst. Het jaar daarvoor stuurde Ferrari een brief naar alle dealers met de opdracht om de Dino-logo’s te vervangen voor het logo met het steigerende paard. In hetzelfde jaar kwam ook het zusje 208 GT4 Dino uit.
Rebadging
Er waren gemengde gevoelens bij liefhebbers en verdelers. De ene begreep de keuze om zo de verkopen een boost te geven, de ander vond het respectloos naar de in 1956 aan leukemie overleden Alfredo ‘Dino’ Ferrari.
Daarom zie je meerdere varianten op de rebadging. Sommige verkopers bleven bij het standpunt dat een Dino een Dino was en lieten de oude badges zitten. Anderen volgden de bevelen van Enzo zeer trouw op en plakten maar wat graag de ‘Cavallino Rampante’ op elk mogelijk plekje van de carrosserie, het stuur en de wielen. Maar ook diverse tussenoplossingen werden bedacht en in de loop van de jaren zouden eigenaren zelf ook naar eigen inzicht de logo’s verwisselen. Het maakt het er daardoor niet makkelijker op als je nu op zoek bent naar de absolute originaliteit van een 308 GT4 uit die periode.
Miskend
Mede door die verwarring, maar zeker ook door zijn bejubelde voorganger is de auto lange tijd miskend. Het relatief grote productieaantal en de afwijkende uitstap naar Bertone in plaats van Pininfarina, vergroten die miskendheid. De prijzen waren daarom bijzonder laag. Als liefhebber van Ferrari’s en fan van onbegrepen auto’s wakkerde de 308 GT4 Dino jarenlang mijn hebberigheid aan. Ik heb zelf sinds mijn jeugd een Volkswagen Corrado G60 uit 1989 vertroeteld, maar ik heb altijd gezegd dat de enige auto waarvoor die VW weg gaat een 308 GT4 Dino is. Bovendien leek het erop dat dit model ook mijn enige mogelijkheid zou zijn om ooit een Ferrari te bezitten.
Droom
Stelselmatig speurde ik de afgelopen tien jaar het internet af en kwam enkele zeer interessante exemplaren tegen. Het ontbreken van een garage om de auto droog te stallen of immer aanwezige andere prioriteiten weerhielden me altijd van de stap er één aan te schaffen. Ik heb daar nooit spijt van gehad. Toch knaagt er iets. Na een jaar of anderhalf wat minder over dure, luxe producten te hebben nagedacht, vond ik eindelijk weer eens de tijd om even te speuren op de welbekende autoverkoopsites. Niet dat ik de plannen zou verwezenlijken, maar een droom in stand houden vergt nu eenmaal investeren in die begeerte.
Verdubbelde prijzen
Maar wat een deceptie! Op de één of andere manier wil iedereen nu ineens zo’n bolide hebben. Prijzen zijn meer dan verdubbeld in hooguit twee jaar tijd. Kocht je een 308 GT4 Dino in redelijke staat toen nog voor zo’n 17.000 tot 25.000 Euri, anno 2015 beginnen de meeste exemplaren pas bij een halve ton. Prijzen van rond de € 100.000,- zijn niet eens meer een uitzondering. Wat ben je toch een spekkoper als je tot, pak hem beet, 2013 zo’n wagen had aangeschaft. Ik vraag me wel af of er misschien kopers tussen zaten die deze waardevermeerdering zagen aankomen. Zo ja, dan mag diegene mij nog wel een lesje investeren in auto’s leren.
Top Gear Budget Supercars
In 2009 maakte Top Gear zelfs nog een special over goedkope Italiaanse supercars voor onder de tienduizend pond. Ook daar trad een felgele 308 GT4 Dino aan. Ook al was die op wat kleinigheden na in prima staat, een elektrisch probleem zou uiteindelijk de auto – net als de Masserati Merak en de Lamborghini Urraco – doen stranden. Als je goed tussen het jolijt van het drietal heen kijkt dan zie je dat Richard Hammond helemaal nog niet zo’n verkeerde keuze had gemaakt. James May en vooral Jeremy Clarkson ondervonden in hun Italiaanse raspaarden vaker problemen. Kijk maar naar:
Automobiele kunst
Komt de prijsstijging misschien doordat voorganger Dino 206 en 246 de laatste tien jaar van schreeuwend duur naar schier onbetaalbaar zijn gegaan? Wellicht deels, maar de tegenstrevers uit Top Gear’s Budget Supercars reportage zijn eveneens flink duurder geworden. Een ander deel ligt misschien wel in het feit dat de absolute top van het segment lijkt te exploderen in bedragen. Niet alleen gaan topstukken voor zevencijferige getallen van de hand, zelfs bedragen van acht cijfers schrikken tegenwoordig niet meer af bij de rijken der aarde. Daarmee lijken dure klassiekers meteen ook eindelijk meer dan alleen als mobiel erfgoed gezien te worden, maar als automobiele kunst. De exorbitante prijskaartjes van de top sleuren daarmee de onderliggende segmenten meteen mee. De puissant rijken hebben zo hun eigen speeltjes en de nog altijd heel erg rijken weten daardoor een graantje mee te pikken en zijn bereid meer te betalen voor auto’s die wel in hun bereik liggen. Dat bombardeert een aankoop automatisch tot investering.
Wie helpt me aan een verslag?
Hoe dan ook, de droom ooit die auto te bezitten kan ik van mijn lijstje strepen. Tenzij de loterij nog eens wat pegels brengt. Maar volgens de wijze woorden van mijn lieftallige eega, doe ik er dan wel verstandig aan om eerst een lot te kopen. Hier en daar wordt een VW Corrado G60 ook voorzichtig als investering getipt wanneer het over de klassiekerstatus van auto’s uit de jaren tachtig gaat. Ik doe er dan voorlopig ook goed aan om van die auto eerst maar te gaan genieten. Mocht iemand echter een Ferrari 308 GT4 Dino (of Dino 308 GT4 voor mijn part) bezitten en beschikbaar willen stellen, dan houd ik me van harte aanbevolen om te ervaren hoe mijn droomwagen in werkelijkheid zou hebben aangevoeld. Ik maak er dan meteen een mooi verslag van, eventueel met filmpje. Hij hoeft niet perse Ferrarirood te zijn. Zo’n bordeauxrode als in dit filmpje is ook niet te versmaden, of een blauwe, of zilvergrijs, of…
Slideshow met overige foto’s
