Met de eurosleutel krijg je onbeperkt toegang tot mindervalidentoiletten.
Terwijl ik samen met de Maag Lever Darm Stichting achter de schermen nog altijd druk ben met mijn campagne voor meer openbare toiletten in Harderwijk, leer ik zelf ook genoeg bij tijdens mijn wc-ervaringen. Dat ik daarvoor naar Duitsland moest, heb ik er graag voor over.
Naar Italië
Alhoewel je dat ‘moeten’ wel met een korreltje zout moet nemen. Ik was namelijk een paar weken geleden op vakantie naar Italië. Met een heerlijke reisauto, want vliegen wordt nooit mijn hobby. Na een ontspannen weekje met mijn lieftallige eega, zetten we de terugreis in. Wie vroeger ook maar een beetje heeft opgelet bij topografie, weet dat de meeste logische routes van Italië naar Nederland door het land van onze oosterburen leiden.
Sanifair
Met een afstand van om en nabij de duizend kilometer ontkwamen we niet aan een sanitaire stop. Doorgaans blinken de toiletvoorzieningen van Sanifair langs de Autobahn uit in properheid, dus die genieten mijn voorkeur. Hygiënisch werken is met de medische handelingen die ik moet verrichten op het toilet extra belangrijk en wat ruimte om me heen evengoed. Daarom ontkom ik in openbare gelegenheden niet aan het gebruik van een mindervalidentoilet. Hoewel ik het helemaal niet erg vind om zeventig cent (bruto, want je krijgt een tegoedbonnetje van vijftig cent terug) te betalen voor het onderhoud en schoonmaken, heb je met een beperking helemaal ‘geluk’. Sanifair stelt hun invalidentoiletten immers kosteloos ter beschikking. Je hoeft alleen maar even een sleutel te vragen bij de caissière.
Sleutel vragen
Tenminste dat dacht ik altijd. In mijn beste Hollands-Duits vroeg ik aan de medewerker achter de kassa de sleutel. Die keek me nogal verbaasd aan en vroeg: “Wieso?”
Ik voelde meteen de verontwaardiging al bij me opkomen. Tja, wat dacht die knakker? Ik maande mezelf tot kalmte en vroeg of hij dan maar even mee wilde lopen. Voor hetzelfde geld had hij me vanwege de taalbarrière niet helemaal begrepen. De medewerker volgde me naar de afgesloten deur van het toilet en ik vroeg hem of hij de deur van het slot kon halen, al wijzend naar het bordje met daarop: ‘Fragen Sie einen Mitarbeiter nach dem Schlüssel’.
De man keek bedenkelijk, haalde zijn schouders op en stelde opnieuw de wedervraag: “Wieso?”
Naast de verontwaardiging voelde ik nu ook boosheid opkomen. Ik opende mijn medische tasje, duwde die bijna tot in zijn bakkes en bitste hem toe: “Deshalb!”
Kennelijk trok het hem toen eindelijk over de streep en snel stak hij zijn sleutel in het slot.
Kop koffie
Mijn lieftallige eega, inmiddels lang en breed klaar met haar plasje, zag me met stoom uit de oren even later uit de toiletruimte lopen. “We nemen even een bakje koffie,” zei ze om me wat te kalmeren. Achteraf bleek dat een goede zet, want voor de koffiemachine hadden we een muntje nodig, te verkrijgen bij de kassa. Ik besloot toen om het hoofd van de man achter de toonbank niet van zijn romp te trekken, maar hem te confronteren met zijn gedrag. Ik sprak hem aan met de vraag dat hij in zijn functie toch wel zou moeten weten dat niet elke beperking zichtbaar is en vaker de vraag kreeg om het mindervalidentoilet voor iemand te openen. Hij voelde zich kennelijk erg lullig en excuseerde zich. Hij legde uit dat zijn twijfel kwam doordat in Duitsland mensen met een beperking een algemene sleutel hebben om zelf de deur te kunnen openen. Om het goed te maken bood hij ons de koffie gratis aan en we sloten het gesprek uiteindelijk dus beide af met nieuwe inzichten.
Terug in Nederland wilde ik natuurlijk meer weten van zo’n sleutel. Ik vroeg in een facebookgroep of zo’n sleutel ook in ons land in gebruik is. Het deed behoorlijk wat stof opwaaien. Weinig mensen kenden het, maar ik werd uiteindelijk gewezen op de ‘Eurosleutel’. Het is diezelfde sleutel als die de medewerker van het Duitse benzinestation bedoelde. Met zo’n eurosleutel krijg je onbeperkt toegang tot openbare voorzieningen die aan specifieke ruimte- en/of hygiëne-eisen voldoen, zoals toiletten voor mindervaliden. De eurosleutel past op een voor heel Europa gestandaardiseerd slot. Op dit moment zijn er meer dan 10.000 plaatsen in Europa waar je met deze sleutel toilettoegang hebt. De eurosleutel wordt overigens alleen verkocht aan een beperkte groep mensen, zoals ouderen of mensen met een handicap.
Eurosleutel aanvragen
Het aanvragen gaat eenvoudig door middel van het aanvraagformulier en het meesturen van de gevraagde bescheiden. Na het overmaken van de € 20,- (plus € 2,50 verzendkosten), lag twee dagen later de sleutel al in de brievenbus. Ik moet hem in de praktijk nog testen, maar dat komt vast goed. Omdat het bestaan van deze sleutel kennelijk bij veel mensen nog onbekend is, vond ik het belangrijk om dit onder de aandacht te brengen. Voor wie dit dus leest: doe er je voordeel mee.
Hele goede tip! Ik ga de sleutel ook aanvragen. Niet dat ik altijd een echt invalidentoilet nodig heb, maar in de standaard toiletten ontbreekt zelfs een wandbeugel om mij aan op te trekken en dat is het minimum dat ik nodig heb. Als ik niet in de rolstoel zit tenminste.